Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rękęipoprowadziławkierunkuwind.MamaiHildepodążyłyzanimi,
jazHubertemszliśmyostatni.
Wszystkotobyłojednocześnieekscytująceiprzerażające.
Żałowałamteraz,żeniewypolerowałamsobiemoichsandałków,
amojabluzkajakimścudemwydostałasięzzapaskamojejspódniczki
dirndl.Pospieszniewepchnęłamjązpowrotemdospódniczki.Maria,
jakzwykle,wyglądałauroczo.Jejkrótkiblondbubikopfzawszejest
doskonałyilśniący,aniebieskasukienkabyłatakaświeżaitakpięknie
sięnaniejukładała.Mamatakżewyglądałaprzepiękniewczerwonej
sukiencewstokrotkiibiałymkoronkowymswetrzenarzuconym
naramiona.Jejorzechowewłosybyłyupiętewkokztyługłowy.
Najbardziejpodobamisięwłaśniewtakiejfryzurze.Hildemiała
nasobiedługązielonąołówkowąspódnicęibiałąbluzkę(jejkrótkie
włosymająraczejkolorbrązowo-mysiniżorzechowy,chociażona
oczywiścietwierdziinaczej)ijakzwyklewyglądałananiezadowoloną.
Hubertmówi,żetozpowoduzbytpobożnychmyśli,alesamanie
wiem,ocomuwłaściwiechodzi,zHubertemnigdydokońcanie
wiadomo.
Papazawszeprezentujesięprzystojnie.Mamamówi,żejako
beamtermaobowiązeknosićmarynarkęikapelusznawetwtakgorące
dnijakdzisiaj.Mamatwierdzi,żePapieniegrozibezrobocie,
ponieważbeamtetourzędnicyrządowialbopracownicysłużby
cywilnej.
Byłamdumnazkażdegoznich,możezwyjątkiemHuberta,który
założyłszorty(jakbyinaczej?)iwyglądałjakbybandaBrunatnych
Koszulprzedchwiląkopałanimpoboiskupiłkarskim.Papamówi,
żeHubertdoniczegowżyciuniedojdzie,jeślinieweźmiesięwgarść,
alemoimzdaniemtoniesprawiedliwe,boHubertmadopiero
trzynaścielat.
Windziarzmiałnasobiebiałerękawiczki,czarnebłyszczące
spodnieilśniącobiałąkoszulępodpasiastąmarynarką.Wydawałsię
