Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
perspektywybadawczejwrozpatrywaniukwestiiosób
niepełnosprawnych.Dawniejzajmowanosiępoprostu
niepełnosprawnością,różnicowanojąconajwyżej
zewzględunadwakryteria:rodzajtrwałegouszkodzenia
organizmuijegowielkość.Dodatkowozproblematykitej
byławyodrębnianakategoriadzieciniepełnosprawnych
zewzględunaspecyfikępotrzebrozwojowychi
ograniczonemożliwościichwspółpracywrealizowaniu
programówrehabilitacji.Obecniespecyfikatajestcoraz
wyraźniejeksponowanawodniesieniudomłodzieży,
dorosłychistarszychludziniepełnosprawnych.Taki
zabiegteoretycznypowodujejednakto,żeoglądkażdej
osobyniepełnosprawnej–niezależnieodprzyczyni
wielkościposiadanychdysfunkcji–nabieranowego
znaczenia.Niepełnosprawnośćmusibyćrozpatrywanaw
perspektywiecałegocyklużyciaczłowieka.Zpunktu
widzeniarehabilitacjiistotnesąnietylkotrudności
obecneiwspółczesnemożliwościichograniczania,lecz
takżewcześniejszekonsekwencjerozwojowedysfunkcji
organizmuorazwpływusprawnianianaprzyszłyrozwój
człowieka.
Mówienieodorosłościosóbniepełnosprawnych
natychmiastnarzucatakąperspektywęrozwojową.
Dorosłaosobaniepełnosprawnazostajeusytuowana
naokreślonymetapiewłasnegocyklużyciaiztej
perspektywynależyrozpatrywaćjejprzyszłość.Wydaje
sięjednak,żebadaczeipraktycyzzakresurehabilitacji
niezawszezdająsobiesprawęzkonsekwencjii
możliwościudzielaniapomocyprzytakzmienionej
orientacjiwmyśleniuoosobachniepełnosprawnych.
Odbierasięichprzezpryzmatwymagańspołecznych,
jakiestawianesąpełnosprawnymosobomdorosłym,a
rehabilitacjępojmujejakowypełnianielukistworzonej
przezograniczoneprzezniepełnosprawnośćzasoby
indywidualneaoczekiwaniamispołecznymiodnoszącymi
siędoludziwokreślonymwieku.Mówiącinaczej,
dożyciaosóbniepełnosprawnychprzykładasiętaką
matrycęrozwojową,jakązaproponowaliwielcyteoretycy
psychologiirozwojowej(E.Eriksonzeswojąteorią
