Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RemigiuszJ.Kijak
Dorosłośćistarośćosóbniepełnosprawnych–
wprowadzenie
Polskaznajdujesięwgrupiekrajów,którecechujeduża
populacjaosóbniepełnosprawnych1,przyjednoczesnym
niskimwskaźnikuichaktywizacjispołecznej,dotyczy
toprzedewszystkimosóbzniepełnosprawnością
intelektualną,sensorycznąorazzzaburzeniami
psychicznymi.Odwielulatobserwujemydziałania
zmierzającedostworzeniaosobomniepełnosprawnym
możliwościwszechstronnego,opartegonazasadach
równości,uczestnictwawżyciuspołecznym–warto
wspomnieć,żeprzezwielelatwdrażano„polskimodel
integracjizawodowej”,jednakobecnośćosób
niepełnosprawnychnapolskimrynkupracyjestniewielka
wporównaniuzinnymikrajamiEuropy,aich
uczestnictwospołecznewniektórychobszarach
niezauważalne(usamodzielnieniesię,wspólne
zamieszkiwanieitp.).Niestetyskuteczność
podejmowanychdziałańniejestwystarczająca,brakuje
równieżrozwiązańsystemowych,którepozwoliłyby
wstopniuoptymalnymzaktywizowaćosoby
niepełnosprawnewprzestrzenizawodowej,edukacyjnej
czyosobistej
JakpiszeH.Żuraw(2008,s.9),włączenieosób
niepełnosprawnychdogłównegonurtużyciaspołecznego
macharakterpsychospołecznegoprocesutworzenia
wspólnoty,opartejnabudowaniusatysfakcjonujących
relacjimiędzyosobaminiepełnosprawnymii
pełnosprawnymi.Konsekwencjątychstarańmabyć
uczestnictwoosóbniepełnosprawnychwgłównymnurcie
życiazbiorowego,maodznaczaćsiępowszechnością,
wszechstronnością,znormalizowaniemirównością.
Specyficznemiejscewtymdążeniuzajmujądorosłei
starszeosobyniepełnosprawne.JakpiszeA.Krause(2010,
s.117),dopieroniedawnozainteresowanieosobami
niepełnosprawnymiprzestałosięograniczaćdodziecii
