Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Słucham?–wtrąciłsięStaszek.–Cotypierdolisz?Jakie
wstrzymujemyzdjęcia?Ekipajestjużopłacona,dziśpopróbachpada
pierwszyklaps–pierwszyrazwżyciuStaszekstanąłwjejobronie.
Jaklew.Awłaściwiewobronieswoichzainwestowanychpieniędzy.
Zrobiłojejsięcholernieprzykro.Najejtwarzywidaćbyłozłość,
anieminędziewczynki,którazarazmasięrozpłakać.Choćniewiele
brakowało.
–Wydawałomisię,żejestemszczupła.NoszęrozmiarS–nie
potrafiłazrozumiećzaistniałejsytuacji.
–Bezdyskusji.Itakjazatopłacę.Takajestmojadecyzja.Pani
Natalio…Tak?Natalio?
–Tak.NataliaOrłowska–wyciągnęładomężczyznydłoń.
Uścisnąłjąmocnoibardzopewnie.
–Niezapomnętegozapoznanianigdy–powiedział,puszczając
doniejzalotnieoko.Przezjejciałoprzeszedłdreszcz.Wystarczyło
pięćminutimężczyznapokazał,jakskrajnemawsobieemocjeijak
jestnieprzewidywalny.–ErykPniewski-Kot,producent,inwestor.
Odteraztwójprzełożony.Bardzomimiło–spojrzałnaniąspod
ciemnychokularów,któresekundęwcześniejznówwsunąłnawielki
nos,iuśmiechnąłsięironicznie.
Czybędziemiło,tosięjeszczeokaże,pomyślała,agłośno
powiedziała:
–Bardzomęskiuścisk.
Izdałasobiesprawę,żechcącrozluźnićatmosferę,palnęła
głupotę.
–Wkońcujestemmężczyzną–wyprostowałsięinadąłjakpaw
nawybiegu.Widaćbyło,żelubi,kiedyłechczesięjegopróżność.
–Niewątpię–uśmiechnęłasię,wgłębiduszyczując,żetofacet
zkompleksami.
–Czylisięrozumiemy?Dokońcamiesiącazrzuciszpięć
kilogramów.Ipotemwejdziemynaplanzdjęciowy–powtórzyłraz
jeszczeswojerozporządzenie.Kątemokawidziała,jakniezadowolony
Stanisławkiwagłową.
–Cotakkiwaszgłową?!–Erykniewytrzymał.
–Dziewczynajestzgrabna,Polkimająsięzniąutożsamiać,aty
michceszzniejjakiświeszakzrobić.
Brawoty!,pomyślała.Wkońcujakiśludzkiodruchzestronyłysego
dziada.
