Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dwalatawcześniej
–KiedypojawisięMichał,zrzuciszręcznikipokażeszteśliczne
cycuszki–powiedziałStaszekidotknąłramieniaNatalii.Byłstary
iobrzydliwy,więcjejminawystarczałazatysiącsłów.Niby
niechcącystrąciłręcznik,bypopatrzećnajejbiust,alewiadomobyło,
żezrobiłtocelowo.
Nigdyniezapomnętegocwaniackiegouśmiechuiobleśnejmordy.
Jegostarczeoczyażsięzaświeciły,anatwarzypojawiłsiędziwny
gry
mas–wróciłaniechętniedowspomnień.Cyckimiałam,
awłaściwieprzezcałyczasmam,bardzoładne.Jestemznichdumna.
Coprawdasąbardzomałe,aleokrągłeijędrne.Tabloidynieraz
posądzałyaktorkiooperacjeplastyczne,jednakakuratminiemogły
tegozarzu
cić.Samanatura.
Uśmiechałasiędosiebie.
KiedytegodniaStaszekdrugiraznibyprzypadkowopróbował
dotknąćjejpiersi,naoczachcałejekipydostałzliścia.Nie
wytrzymała.Jejrękazpełnąpremedytacją,zaciętościąisiłą
wylądowałanajegopoliczku.
–Jeszczeraz,starydziadzie,spróbujeszmniedotknąć,anieręczę
zasiebie–podniosłaręcznikiokryłasięnim.Byławtedynatyle
zniesmaczonaiwkurzona,żenawetprzezmyśljejnieprzeszło,
żeprzeztakiincydentmożestracićpracę.Łysyzłapałsięzapoliczek
iprzymrużyłoczy.Przekleństwacisnęłymusięnausta.Nachwilę
obojezamarli.Wszyscyobecnipatrzylinaniegoibalisięnajgorszego
–wybuchuszału.
Naglepodniósłręceizacząłteatralniebićbrawo.Powoliigłośno
klaskałwielkimi,chudymi,pokrytymiplamamistarczymiłapskami.
Ekipanaplaniezdjęciowymbyłazdezorientowana,zresztątakjak
samaNatalia.
–Iwłaśniewtakisposób,Natalko,maszzareagować,kiedyMichał
cipowie,żespałzinnąkobietą–wymyśliłnapoczekaniunowy
epizod,żebyniktsięniezorientował,żenaprawdęgospoliczkowała.
Poczympochyliłsięnadniąiszepnąłdoucha:–Charakternajesteś,
