Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
‒Napewno,sir?‒wątpiłpodwładny.
‒ToSariel.Niezamierzamściągnąćnanas
nieszczęścia.Wykonać!‒rozkazałdowódca,ażołnierze
posłuszniewykonalijegopolecenie.
FetorrozkładającychsięciałbyłdlaSarielaczymś
znanymodwielulat.Nieznosiłgo,podobniejak
widokusprofanowanychzwłok.Nigdyniezakładał,
żezostaniepośródnichpochowany.
***
WrazzewschodemsłońcaSarielwkońcusięobudził
izprzerażeniempróbowałzrobićsobietrochęwolnego
miejscawokółsiebie.Brzęczeniemuchismródzwłok
powodowałyudemonaodruchwymiotny,azaklinowane
wśródciałskrzydłanieułatwiałysytuacji.Wkońcusię
udało.Zestrzałamiwsobieiresztkąsiłwystawiłgłowę
naświeżepowietrzeiniezwlekając,wyszedł
naczworakawstronęnajbliższegostrumieniawody,
wyciągającprzyokazjistrzałyzeswegociała.
‒Odrazulepiej…‒westchnął,wchodząc
dostrumyka.Pochwilizorientowałsię,żektośzabrał
mubroń.‒Nawetniewiecie,jakbardzo
mipomogliście.
Savo,almi
!3‒rzuciłwwiatrdemon.
Sarielczekał…czekał…ażwkońcuusłyszałszelest
zprawejstrony,aprzednosemdemonazatrzymałasię
jegowłasność.
‒Dobry„piesek”‒oznajmiłUpadły,apochwili
wyciągnąłzeskrzydłaostatniąstrzałęichwycił
zaostrze.
Podążającwkierunku,zktóregowróciłSavo,był
wstanieokreślić,gdzieznajdujesięobóz.Gdy
dostrzegłmurekznabitychpali,zatrzymałsięizaczął
przyglądaćsięobozowi,wktórymrozbrzmiałalarm.
