Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żeomałojejniestracił.Jeśliwszystkodobrzepójdzie,
jużzakilkamiesięcybędziemógłsobienaniąpozwolić.
Ajeślitrochępogłoduje,nawetwcześniej.
Stałnadalprzykontuarze,tulącukochanągitarę,
kiedyIraponowniewszedłdosklepu.
−Farringtonchceztobąpogadać.–Podał
chłopakowitelefon.
Tommyniemiałwyjściaimusiałgowziąć.
Skądmiałwiedzieć,żeIraiFarringtonsięznają?
Araczej:jakmógłtegoniewiedzieć?
PrzecieżpieprzonyIraznawszystkich.
Rozmowazwłaścicielemsklepubyłakrótka
iupokarzająca.FarringtonkazałTommy’emusprzedać
gitaręzapierwotnącenę.Niewykluczoneteż,
żewspomniałcośotym,żechłopakstracipracę,ale
TommyjużzdążyłoddaćkomórkęIrze,dziękiczemu
wściekłatyradawłaścicielasklepustałasięzaledwie
odległymi,stłumionymikrzykami.
Powstrzymującłzy,Tommyoddałinstrument.Byłzbyt
dumny,żebypłakać.Niepłakałnawettejnocy,gdy
rozstałsięzAmy,dziewczyną,zktórąchodziłprzez
ostatniedwalata.
Tymbardziejniebędziepłakałzpowodugitary.
Ajużnapewnoniepozwolisobienapłaczdlatego,
żeojcieczrobiłzniegogłupkaidowiódł,jakmało
znaczy.
Pewnegodniaudowodnimu,żejestwartościowym
człowiekiem,sprawi,żeIrapożałuje,żewogóle
pokazałsięwtymsklepie.
Niewiedziałjeszczejak,alenapewnotegodokona.
Zależałomunatymbardziejniżkiedykolwiek
