Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zrobiłosięjużpóźno,więcpomknęłamdoszatni,agdyzamykałam
swojąszafkę,wyrósłprzymnieMaks.Gromiłmniewzrokiem.
–Ajachciałemcistopywycałować.
–Fuj!–powtórzyłamswojąwcześniejsząreakcjęipośpiesznie
ruszyłamwstronęsalibiologicznej.
–Terazbędzieszmnieignorować?–Maksruszyłzamną.
–Przecieżcięnieignoruję.
–Przypomnijmi…dlaczegosięztobąprzyjaźnię?–wysyczał,
wciążutrzymującdystansmniejwięcejdwóchkrokówzamną.
–Niewiem,jaztobąjużnie.
Naglepoczułambólgłowy.Mojaszyjawygięłasiędotyłu,ażcoś
chrupnęło.Makspociągnąłmniezakucyk.
–Alemaszsianonagłowie!–krzyknął.
Spojrzeniawszystkichuczniówskierowanebyłyteraznanas.
Zacisnęłampięści,czekając,ażMakspostanowimniewyminąć.Nie
trwałotodługo.Podstawiłammunogę,atenpadłjakdługi.
–Alezciebiedebil–stwierdziłam.–Nawetnieogarnąłeś,żesię
możeszwywrócić–nawiązałamdonaszejdziecięcejprzepychanki.
Wodpowiedzichwyciłmniezakostkęitakpociągnął,
żewywróciłamsięprostonaniego.Chwyciłmniemocnoizaczął
gilgotać.Jestemniesamowicieczułanałaskotki,więcśmiałamsięjak
szalona,aleprzyokazjizafundowałamMaksowiconajmniejzdziesięć
siniaków.Wokółnaszebrałsięrozbawionytłumek–dawnonie
widzianotakiejatrakcji,ajużnapewnoniezmoimudziałem.
Naglenakorytarzurozległsiędzwonekprzypominający,żezaczyna
sięlekcja.Maksmniepuścił,bodobrzewiedział,żejeślichodziło
onaukę,robiłamsięniebezpieczniepoważna.Poderwaliśmysię
narównenogiirazemzinnymipopędziliśmydoklasy.Kiedy
zatrzymaliśmysięprzeddrzwiami,spojrzałamgłębokowtejego
