Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.
–Izka…o…ie…ucił!–Magdatakzanosiłasięodpłaczu,
żeprzyjaciółkaniebyławstaniezrozumiećtego,cowłaśnie
usłyszała.
–Poczekaj,bozacholeręnicniekumam.Powoli,wyraź-
nieibezryku.Cozrobiłikto?
Magdaspróbowałasiętrochępozbieraćiwydmucha-
łanos,kierującniestetydźwięktowarzyszącytejczynności
wprostdosłuchawkitelefonu.
–Rzuciłmnie.Adam.Tenkutas–pochlipywała.
–To,żekutas,towiemjużoddawna.Przystojny,copraw-
da,ibogaty,alekutas.Wdodatkuarogancki,zakochanywy-
łączniewsobieiswoimaucie,czegotyoczywiścieniewidzia-
łaś.Żadnastrata.Skończztąagonią.Cieszyćsiępowinnaś.
Szampanaotwierać.
–Mogłaśsobiedarowaćtęironię.Jatuumieram.Życie
misięzawaliło.Atyjakzwyklesobiepodśmiechujkirobisz–
strofowałaIzęMagda,chociażwcaleniebyłazaskoczonare-
akcjąprzyjaciółki.Taoddawnaciosałajejkołkinagłowie,że
Adamniejestjejwartimarnujeczasnazwiązek,którywper-
spektywieczasunierokuje.JaknastandardyMagdyniero-
kuje,boIzanigdyniegardziładobrązabawą.Dobrąikrótką.
Magdanależałazaśdokobietzbzikiemnapunkciedługiej,
14
