Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Cotywygadujesz?Niczegocinieobiecywałem.Skądty
wzięłaśteoświadczyny?ojakichdzieciachmówisz?–Adam
byłwściekłyjaknigdy.–Magda,wystarczy!Robiszznas
pośmiewisko.Musiszochłonąć.Zachowajsię,jaknadamę
przystało!
Damę?Gdzieonznajdowałtakieteksty?Magdaotworzyła
usta,żebymunawrzucaćiwylaćzsiebiekolejneżale.
–Dość!–WycelowanywniąpalecAdamazwiastował
definitywnykoniecrozmowy.–Zabrałemjużczęśćswoich
rzeczy,kiedybyłaśdzisiajwpracy.Dowyjazdubędęnoco-
wałuMarka.Poresztęubrańprzyjdę,jakciebieniebędzie
wdomu.Poproszęorachunek.–ostatniezdanieoschleskie-
rowałwstronękelnera,którygorliwiewycierałnapodłodze
nieistniejącąjużplamęzwina,przysłuchującsięzzaintereso-
waniemichdyskusji.
nPrzynajmniejonjedenbędziesięmógłdzisiajpośmiać
przypiwiezkolegamiztegodramatuwjednymakcie”–po-
myślałaMagda.
–Ty…ty…łobuzie!–Nietakmiałotozabrzmieć,alewino
iszokzupełnieodebrałyjejzdrowyrozsądekizdolnośćlo-
gicznegomyślenia.
Magdachwyciłaswojąmałą,czarnąkopertówkęiwybie-
głazrestauracji.Naparkinguprzedbudynkiemstałczerwo-
nymustangAdama.Jejchłopak,terazjużbyły,niczegoini-
kogowżyciuniekochałtakjaktoauto.
12
