Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wiedziećto,copowinnobyćpowiedziane,nieza-
leżnieodkonsekwencji.
–Pamiętasztamtendzieńwmaju–rzekł
chłopiecisięuśmiechnął–kiedyudałonamsię
zaczepićnatermicejużwpierwszymstarcie,
aoniwszyscy–ruchemgłowywskazałnapilo-
tów–próbowalipotrzyrazyinikomusięnie
udało?
–Pamiętam–odparłStary,wiedząc,żechło-
pakmówito,ponieważchcezapomniećozaka-
zie.
–Wiesz,żewciebieniezwątpiłem,prawda?
–Tak.
–Topowiedz:jakzamierzasztegodokonać?
ChłopieckochałStarego.Niekochałgojak
dziadka,leczjakstarszego–dużostarszego–
przyjaciela.Starynauczyłchłopcalatać,choćto
byłaichtajemnica.Najpierwwysokonadziemią
pokazałchłopcu,jakutrzymywaćprędkośćipro-
stytorlotu.Potem,gdymałypojął,jakskręcać,
przyspieszaćizwalniać,pozwoliłmulądować.
Nakoniecnauczyłmałegostartów.Iniktnalot-
niskuniemiałpojęcia,żepewnegodniatochło-
piec,anieStarypilotowałszybowiec.
–Jeszczenatozawcześnie–wyjaśniłszy-
bownik.–Muszępoczekać.
–Jakto?
–Kiedynadejdziefala,pobijętenrekord–
odparł,wdychającuchwytnetylkodlasiebieza-
pachy,któreniósłwiatrodTatr.–Zobaczysz,już
niedługo.
