Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Oświadomości
wszystkieprezentującemisiętreści,pojawiłabysięstrukturama-
jącaczęścicentralneiperyferyjne:wcentrumstoiprzedmiot,na
którywprostkierujesiępromieńmojejuwagi,nazwanyprzezGur-
witschatematem,następnieprezentujesiępoletematyczne,które-
gozwiązkiztematemsątreściowoistotne(tematniebyłbysobą
bezowychzwiązków),awreszcieprezentujesiępewienhoryzont
tematyczny,któryniewpływanatożsamośćtematu,leczmaznim
związkiegzystencjalne-pozwalawidziećtematipoletematycz-
nejakoczęścijednegoświata.Ponieważdoświadczeniewciążsię
zmieniaiprezentujewciążnoweprzedmioty,wpoluświadomości
musiistniećswegorodzajufunkcjazastępowania-tematwyco-
fujesię,zajmującmiejscewpolutematycznymjakiejśinnejtreści,
lubosuwasięwhoryzont,anajegomiejscewchodzinowytemat,
dotądkryjącysięwmarginalnejczęścipola-wśladzatymidzie
przegrupowaniewszystkichtreści.
Ogólnerysypolaświadomościmożnaopisaćdośćprosto,lecz
szczegółowyobrazowychprzemieszczeńizastąpieńjestbardzo
złożony.MarcelProustrozpoczynaswąpowieśćWposzukiwaniu
straconegoczasusubtelnymopisemprocesuzasypianiaibudzenia
się.Uważa,żetoostatniejestprocesemwielostopniowym.Jeden
podrugimodsłaniająsięhoryzonty,którepobudzenianerwówza-
mieniająwewłasnedoświadczenie.Wspólnapracatychhoryzon-
tówipobudzeńdajewkońcupełną,przebudzonąświadomość:
Tak/terazjUżobUdziłemsięńadobre;mojeciałoporazostatńiob-
róciłosięwokółwłasńejosiidobryańiołpewńościUńierUchomił
wszystkodookoła/UłożyłmńiepodprzykryciemwmympokojU/spra-
wił/żekomoda/biUrko/komińek/wychodząceńaU[iceokńoidwoje
drzwizńa[azłysięmńiejwięcejńaswoimmiejscU/wciemńości1.
11
1M.Proust,Wposzukiwaniuutraconegoczasu.WstronęSwannatłum.K.Rodowska,
Omcyna,Łódź2018,s.38.
