Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
8
WSTĘP
Wrozdziale2.podejmujęproblemzwiązkumiędzyzmianamiwza-
chowaniuirozwojuczłowiekaaczasemjakoichznacznikiem.Zwra-
camuwagęnawielowymiarowośćupływuczasuzwiązanązezłożo-
nościąkontekstutworzącegoodniesieniajegopomiaruinierówność
jegoupływuwróżnychjegowymiarach.Proponujętemporalnymodel
rozwojujakoteoretycznykonstruktużytecznywoddzielaniuodsiebie
różnychkomponentówzmianyzewzględunazastosowaneznaczniki
upływuczasu,wjakimzmianajestobserwowana.
Wrozdziale3.zastanawiamsięnadźródłamidającegosięwspółcze-
śniezauważyćzjawiskaspadkuwiaryludziwflsiłęrozumu”orazobni-
żającegosięspołecznegozaufaniadoteoriiiwiedzynaukowej.Wiążę
jeznaturąpoznanialudzkiegoiindywidulanymrozwojemczłowieka
wkierunkumyśleniakontekstualnegojakopostformalnejpostacipo-
znania.Staramsiępokazać,żerozumowaniekontekstualne,kształtu-
jącesięwewczesnejdorosłości,tłumaczykłopoty,jakieludziemająlub
mogąnapotkaćwradzeniusobiezfaktamiiwzrozumieniuotaczają-
cejrzeczywistości.Natomiastspadekzaufaniadowiedzynaukowej
wiążęzbrakiemfldobrej”teorii,tojestnietylkopoprawnejzformal-
no-logicznegopunktuwidzenia,aletakżeużytecznejwokreślonych
obszarachpraktykispołecznej,którafldziała”wrealnychsytuacjach
życiacodziennego.Stanowiskopragmatycznetraktujęjakopomocne
wzrozumieniuniejednoznacznościwynikówbadańnaukowychoraz
dającysięzauważyćspadekspołecznegozaufaniadoteoriiigroma-
dzonejwiedzynaukowej.
Podejmującpróbępodsumowaniawłasnychprzemyśleńwkluczo-
wychkwestiachwspółczesnejpsychologiirozwojuczłowieka,które–
moimzdaniem–wymagająnamysłu,zdecydowałemsięnapewne
odstępstwaodzasad,którymidotądsiękierowałemwswoichpu-
blikacjach,takżewopracowaniachocharakterzepodręcznikowym.
Porazpierwszyświadomiepostanowiłemniezakłócaćnadmiernie
swoichrozważańodnoszeniemkażdejmyślidoźródełpublikowanych
wliteraturze.Czyniętowprzekonaniu,żeczasaminiejestmożliwe
wskazaniewszystkichźródeł,któreukształtowałyprezentowanyspo-
sóbmyślenialubpogląd.Ponadto,praktykowanycorazpowszechniej
