Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Uśmiechnęłamsię.
–Przepraszamojcze,aleniewiem,czy
natoprzystaniesz.–Wzięłamgłębokiwdech.
–Chciałabym,abyśmipozwoliłnaspotkaniezwięźniem,
któregoniedawnouwięziliściepodpałacem.
Wzdrygnąłsięlekko.Zrobiłpoważnąminę,splótłręce
zaplecamiizbliżyłsiędokominka.Nieodzywałsięprzez
chwilę,więcpodeszłamdobalkonu,lekkorozsunęłam
wielkąfiranęwfantazyjnewzorki.Niechciałam
muprzeszkadzać,ponieważImperatorowisięnie
przeszkadza.Spojrzałamnawielkiemiasto,któremój
ojcieczbudowałzniczego.Wyglądałojakwielkiepołacie
trawyokalającegórę,którąjestpałac.Słońceodbijałosię
odjegoigliciodbudynkówzapotrójnymmurem.Gdzie
niespojrzałam,tamwidziałamwspaniałebudynki,
ażpohoryzont.Czyterazbędęmogłatowszytko
zwiedzaćbezproblemu?Wkońcuskończyłamtrzydzieści
lat…Chciałamotworzyćbalkon,abyzaczerpnąćświeżego
powietrza,leczzawahałamsię,widzącdwóchCzarnych,
którzystalipoobustronachwyjścia.Czarninabalkonie
–czytonielekkaprzesada?Czegotaksięobawia,skoro
ichrozstawia?Popatrzyłamnaojca,którydalejsię
przypatrywałlekkiemupłomieniowiwpalenisku,zrobiłam
kilkakrokówwjegostronę.Zatrzymałamsięraptownie,
przełknęłamślinę.Ściskałkurczoworęceztyłupleców,
ażpobielałymuknykcie.Czułamprzytłaczającąaurę,
którabiłaodniegożarliwie.Uklęknęłamszybko,
wykonałamformalnyukłondlaImperatora.
–Przepraszamojcze!Niechciałamciętakrozgniewać!
Wybaczmi,proszę!
