Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WPROWADZENIE
nejintelektualnieorazocenamożliwościzmianytegostereotypupoprzezkam-
panięspołeczną.Wynikiwskazują,żeświatosóbztymrodzajemniepełno-
sprawnościwydajesięinnymludziombardzoodmiennyiobcy.Wizerunekosób
niepełnosprawnychintelektualnieróżnisięjednakznaczniewzależnościodta-
kichcharakterystyk,jakpoziomwykształceniabadanych,ichpłećorazdoświad-
czeniapłynącezosobistegokontaktuzosobamizniepełnosprawnością.Optymi-
stycznejest,że-jakwykazałyautorki-kampaniespołecznemogąprzynieść
pożądanyefektwzmianiepostawwstosunkudoosóbzniepełnosprawnością
intelektualną.
PodobnejproblematykidotyczypracaJoannyKowalskiej.Autorkawykorzy-
stałaSkalęDystansuSpołecznegoBogardusa,badającpostawywobecosóbznie-
pełnosprawnością.Wswoimartykuleprzedstawiłainformacjenatematprzydatno-
ścizmodyfikowanejwersjitegonarzędziawdiagnozowaniupostawstudentów.
Uzyskaneprzezniąwynikiwskazują,żedystanswobecosóbniepełnosprawnych
zależyodrodzajusytuacji,ojakąpytanisąbadani(największyujawniałsięwpy-
taniachdotyczącychosóbniepełnosprawnychjakoczłonkównajbliższejrodziny
ibezpośrednichprzełożonych,najmniejszyzaśwpytaniudotyczącymmieszkania
wpobliżuosobyzniepełnosprawnością).Wynikitegobadaniapokazujątakże,że
rodzajniepełnosprawnościodgrywaistotnąrolęwkształtowaniusiędystansuspo-
łecznego-jestonwiększywprzypadkuosóbzzespołemDownaniżwprzypadku
głuchychlubniewidomych.
Relacjespołeczneosóbniepełnosprawnychzniecoinnejperspektywyanalizują
EwaŁukowskaiEwaPisula,prezentującwynikibadańnadocenąwłasnychrela-
cjispołecznychprzezmłodzieżzzespołemAspergera.Wynikitegobadaniawska-
zująnaodczuwanieprzeztęgrupęmłodzieżywiększegopoczuciaalienacji,atak-
żemniejszegowsparciaspołecznegoniżprzezjejrozwijającychsięprawidłowo
rówieśników.Ważnyjestprzytymfakt,żepoczucieodosobnieniakorelujezpo-
strzeganymprzezmłodzieżzzespołemAspergerawsparciemotrzymywanymod
innychosób,zwłaszczaodrodziców.Rezultatytemająważneimplikacjeprak-
tyczne,wskazującnaznaczenierelacjispołecznychdladobrostanumłodzieży
ztymzaburzeniemorazpotrzebępodejmowaniadziałańsłużącychzwiększeniujej
akceptacjiwgrupierówieśniczej.
Drugaczęśćzostałapoświęconaprezentacjiwybranychprogramówimetod
terapeutycznychorazrehabilitacyjnych.Rozpoczynająraportzbadaniaprzepro-
wadzonegoprzezFundacjęSYNAPSISnaddostępnościąusługterapeutycznych
dladziecizautyzmemopracowanyprzezZuzannęDomasiewicziEwęPęczkow-
ską.ZanaliztychwyłaniasięsmutnyobrazbrakuwPolscewystarczającychusług
dlaosóbzautyzmemiichrodzin.Badanirodziceskarżylisięzarównonabardzo
małąliczbęplacówekwyspecjalizowanychwtejproblematyce,jakibrakodpo-
8
