Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sposóbzałagodzićfalęwstydu,któraniechlubniezalałamojątwarz.
Zwariowałam.Oczymjawogólemyślę–zrugałamsiebie.Chciałam
jaknajszybciejdostaćsiędomieszkania.Teraz,kiedyjużdoskonale
wiedziałam,jakwyglądamodpasawdół,ciężkomibyłoponownie
przejśćprzezosiedle.Zabawne,jakwielemożezmienićkrótkawizyta
wkawiarni,itonadodatekniezakończonazakupemkawy.Chociaż
porozmowiezArturemczułam,żejużjejniepotrzebuję.Tylko
cojapowiemJolce?„Wiesz,Jola,spotkałamArturaMangano
iwywarłnamnietakiewrażenie,żezapomniałamztegowszystkiego
kupićkawę”.Nie,niemogłamjejtegozdradzić.Amoże?„Wiesz,
Jola,wyszłamwpiżamienadwórikiedysięzorientowałam,
tochciałamjużtylkowrócićdodomu”.Wsumiedrugaopcjawydała
misięcałkiemniezła.Postanowiłam,żeprzyniejpozostanę.Nadobrą
sprawęzawieraładużoprawdy.
Wracałamdomieszkaniatakszybko,żegdyprzystanęłamwkońcu
naczwartympiętrze,poddrzwiamiwejściowymipoczułamkilka
kropelekpotuspływającychpomoimkarku.Przekroczywszypróg,
natychmiastściągnęłambluzęiniezamieniającsłowazJolką,udałam
siępodprysznic.Gdywyszłamzłazienki,czekałanamnie
wprzedpokoju,trzymającwręcejakiśgarnek.
–Lenka,agdziekawa?–zapytała,baczniemisięprzyglądając.
–Cotytakwchodziszbezsłowa?
–Wyobraźsobie–odpowiedziałam,wycierającjednąrękąwłosy
–żewyszłamnadwórwkapciachipiżamie...Gdytozauważyłam,
przybiegłamtuzpowrotem.–Uśmiechnęłamsię.
–Tochybapóźnosięzorientowałaś?–stwierdziła,patrzącnamoje
zabłoconekrólikizostawionewprzedpokoju.
–No,dopierowkawiarni.
–Tytojesteśzakręcona.–Pokręciłagłową,ajamachnęłam
wodpowiedziręką.
