Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Etospracytowarzyszymiodnajmłodszychlat.
Wszyscywmojejrodzinie,oddziadapradziada,zawsze
dużoiciężkopracowali.Jeślisięczegośpodjęli,
todoutratytchuijeszczedalej.Moirodzicezawsze
pracowaliniejakonadwiezmiany,odranawswojej
etatowejpracy,popołudniuzajmowalisięuprawą
ziemi,przyokazjiopiekującsięmną,moimistarszymi
braćmiorazswoimirodzicami.Wystarczyło,żetata
rzuciłhasło:„Jutrowszyscyidziemywpole”,icała
rodzinaczekaławgotowościnajegodyspozycje.Ramię
wramię.Bezprzymusuispecjalnegogrymaszenia.
Pomoctopomoc.Itakjestznamidodziś,
bowystarczy,żepowiemsłowo,amoibraciapotrafią
przejechaćjednegodnia600kilometrówizanim
wysiądązsamochodu,ubraniwpięknekoszule
ieleganckiebuty,jużtrzymająłopatywrękuipytają:
„Togdzie?”.
Takwięcpracęioddaniemamwekrwi,taksamojak
głębokiszacunekdoosób,którepotrafiąilubią
pracować.Dlategonigdyniezanegowałabymsensu
ciężkiejpracy.Zwłaszczażeodpoczyneknigdydobrze
niesmakuje,jeślisięczłowiekwcześniejnieurobi
popachy.Alemojewłasnedoświadczeniauświadomiły
mi,żepracaniematylkojednegowymiaru.Można
wykonywaćjąznabożnością,umiłowaniem,naturalnie
albotraktowaćjakkonieczność,poświęcaćjej
większośćswojegoczasu,znaleźćzłotyśrodeklubteż
oddaćjejtylkojakiśodcinekżycia.Podobniemożna
wartościowaćróżnejejodmiany:wdomu,naetacie,
wcharakterzefreelancera,nastałe,dorywczo.
