Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
twamlekiemimiodempłynącego.Alejednaktrochękulturytrzebaw
sobiemieć–jaksięzkimśumawia,toprzynajmniejtrzebawcześniej
powiedzieć,żesięniebędziewustalonymmiejscuoczasie,żebyniko-
goniefatygowaćbezsensu.
Chybażesięchce,byktośsięfatygowałbezsensu.
Wyjąłwięcpodniszczonynotatnikiczarnepiórowieczne.Niemógł
sięoprzećchęcizapisania,żepolicjamagowdupie.
–Inspektorprzyjdzie,zaraz,musiałcośzałatwić,zdarzyłsięjakiśgwałt
czykradzież–zapewniałmłodypolicjantdyżurny,zamkniętywjesz-
czezdawaćbysięmogłomniejszympokoikunapoczekalnikomendy
niczymwklatcenaptaki.
–Togwałtczykradzież?–spytałodniechceniaJeremiasz.
–Niewiem,skądmam…znaczy…nieudzielamtakichinformacji,
odtegojestrzecznikprasowykomendy–zirytowałsiępolicjant.
–Nowłaśniegoniema–rzuciłJeremiasz,patrzącwymownienasufit.
Pomyślałopiwie.Nachwilęzrobiłomusiędobrze.Szybkojednak
odrzuciłmyśloprzyjemnościach.Najpierwrobota–skarciłsięwmy-
ślach.Popracyurżniesiętak,jakdawnosięnieurżnął.Nomożenie
takznowudawno,alejakprzedkilkomadniamiwKrakowie.Jakza
dawnychlat,jakprzystoiprawdziwemumieszkańcowiWysp,któryza-
witałnadWisłę.
Nakorytarzupełniącymfunkcjepolicyjnejpoczekalnipojawiłasię
całkiemniebrzydka,rudowłosakobieta.Cóż,biorącpoduwagękolor
jejwłosów,niesposóbbyłoniezwrócićnaniąuwagę.Wrękutrzyma-
łamikrofonzlogiempopularnejwkrajukomercyjnejstacjiradiowej.
TymbardziejniemogłotoJeremiaszaniezainteresować.
Dyskretniezbliżyłsiędodziennikarki.
–JestWłodek?–spytaładyżurnegobezpardonu.Czułasięjakusie-
bie.Jakwswoimświecie,żywiole,środowiskubytowania.
–22–
