Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prolog
Niedziela
Kiedytylkousłyszałnieśmiałepukaniedodrzwi,po-
czułukłuciewsercu.Siedziałnawytartej,skórzanej
pufieinadźwiękuderzeniazastygłjaksłupsoli.Naj-
mniejszyruchsprawi,żestarymateriałzacznietrzesz-
czeć,atozdradzi,iżwłaścicielmieszkaniawnimjest.
Postanowiłczekać.
Jednakten,ktostałnakorytarzu,niezamierzałłatwo
siępoddawać.Kolejnestuknięciewdrewnianądyktę
byłojużzdecydowaniebardziejnatarczywe.
Zacząłmodlićsięwduchu,abyprzeczuciegomyliło.
Spojrzałnapołatanedrzwi,skierowałwzroknajeszcze
bardziejzniszczonyzamek,któryswojąfunkcjęspełniał
jużtylkonasłowohonoru.
Podjąłdecyzję.
–Idę!–rzekłgłośno.–Chwila!
–Spałeś?–mężczyzna,którypojawiłsięwdrzwiach
jakopierwszy,mógłmiećokoło30,może35lat.Szero-
kiebaryipotężnebicepsyjednoznaczniewskazywały
namiejscespędzaniakażdejwolnejchwili.
–Kimnęłomisię–próbowałprzykleićnatwarz
uśmiech.
–Tosorki,stary,żecięobudziliśmy–wnętrzemdło-
niprzeciągnąłpogłowie,jakbywtensposóbmógł
poprawićwłosykrótkoprzyciętenawojskowąmodłę.
Byłprzystojnyicałymsobąkomunikowałotoczeniu,
iżdoskonalezdajesobieztegosprawę.–Biznesmamy.
6
