Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
3.CECHYPROMIENIOWANIAOPTYCZNEGO
IANALOGIEELEKTROOPTYCZNE
3.1.Właściwościpromieniowaniaelektromagnetycznego
Promieniowanieelektromagnetyczne,któregoczęściąjestpromieniowanieop-
tyczne,dotyczyzjawiskawysyłanialubprzenoszeniaenergiiwpostacifalelek-
tromagnetycznychlubcząstek.Promieniowanietomożnaprzedstawićjako
oscylującepoleelektryczneimagnetyczne.Kierunkioscylacjiobupólsąwza-
jemnieprostopadłeijednocześnieprostopadłedokierunkurozchodzeniasię
promieniowania.Zmiennewczasienatężeniepolaelektrycznegoimagnetycz-
negoopisujefunkcjasinusoidalna.
Ogólniemożnaprzyjąć,żedetekcjiitransformacjiwłączupomiarowym
podlegafalaelektromagnetyczna:
a
(
t
)
=
A
sin
(
ω
t
+
I
)
=
A
sin
(
|
k
ω
t
-
2
X
π
x
N
|
)
=
A
sin
2
π
(
|
k
f
t
-
X
x
N
|
)
(3.1)
propagującawkierunkux,awdanejchwilitwdanympunkciełączapomiaro-
wegocechujejąruchdrgającyocharakterystycznychwielkościach:
-amplitudaA
-fazadrgań
I
-największewychyleniepunktudrgającego,
-kątwskazującypoczątkowepołożeniepunktudrgającego,
-częstośćdrgańf-liczbadrgań,jakąwykonafalawjednostceczasu,
-długośćfali
X
-odległośćmiędzydwomasąsiednimipunktamiznajdują-
cymisięwtejsamejfazie.
Międzyczęstościąfidługościąfaliλistniejefunkcjonalnazależność
X
=v/f9gdzievjestprędkościąrozprzestrzenianiasięfali.Wpróżniv=c,gdzie
cjestprędkościąświatła.
Współzależnościmiędzycechamiświatła,elektrycznościimagnetyzmuzo-
stałydostrzeżoneprzezMichaelaFaradaya,amatematycznieująłjeJames
ClercMaxwell,któryw1864rokuudowodnił,żeświatłotofaleelektromagne-
tyczne.RównieżMaxwellzwróciłuwagęnamożliwośćopisubarwzapomocą
wektorów,aopistakiwujęciuprzestrzennymwprowadziłErwinSchrödinger
[7].Narysunku3.1scharakteryzowanoposzczególneobszarywidmapromie-
niowaniaelektromagnetycznegowyznaczaneprzezodpowiadającesobiezakresy
częstościidługościfali.
11
