Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tegłowystanowiłyistotnąróżnicę.Wydawałomusię,
żezwierzętazwyrzutempatrząnaniegopłonącymi
oczyma.Wpewnymsensietowszystko–ognisko,odór
spalenizny,aleprzedewszystkimcierpiącestworzenia
wpłomieniach–działosięzjegowiny,palcemnie
kiwnął,żebyimpomóc.Jednocześnieogniskowydawało
musiępiękne–oświetloneniczymbożonarodzeniowe
drzewko,gorejącebożonarodzeniowedrzewko.Miał
nadziejęnaeksplozję,jakwtelewizji.
Ojciecstałobokiściskałjegodłoń.
–Weźmnienaręce–powiedziałJimmy.
Ojciecuznał,żesynpragniepociechy,cobyłoprawdą,
więcpodniósłgoiprzytulił.AleJimmychciałteżlepiej
widzieć.
–Itaktosiękończy–powiedziałojciecnie
doJimmy’ego,adonieznajomegoobok.–Niedasię
powstrzymać.
Wydawałsięzły;podobniemężczyzna,gdy
odpowiedział:
–Mówią,żecelowotosprowadzono.
–Niezdziwiłbymsię–odparłojciecJimmy’ego.
–Mogędostaćkrowiróg?–zapytałJimmy.Szkoda
bybyłozmarnowaćokazję.Chciałpoprosićodwa,alebał
sięprzesadzić.
–Nie–odparłjegoojciec.–Nietymrazem,stary.–
PoklepałJimmy’egoponodze.
–Zawyżająceny–odezwałsięmężczyzna.–Dlatego
wybijająswojestada.
–Zabijają,toprawda–powiedziałzniesmakiemojciec
Jimmy’ego.–Alemożetowariaci.Jakaśsekta,nowiesz.
–Dlaczegonie?–spytałJimmy.Niktprzecieżniechciał
rogów.Tymrazemjednakojciecgozignorował.
