Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Cosięnierozprzestrzeniło?
–Choroba.
–Cotojestchoroba?
–Chorobajestwtedy,kiedykaszlesz–powiedziałajego
matka.
–Jeślibędękaszlał,toteżmniespalą?
–Najprawdopodobniej.–Ojciecprzewróciłkartkę
nadrugąstronę.
Jimmysięprzestraszył,bokaszlałtydzieńwcześniej.
Wkażdejchwiliznowumógłzacząćsiękrztusić;jużczuł,
żecośdrapiegowgardle.Oczymaduszywidziałswoje
włosywogniu,niejedenczydwakosmykinatalerzyku,
alewszystkie,razemzgłową.Niechciałtrafićnastos
pełenkrówiowiec.Wybuchnąłpłaczem.
–Ilerazymamcipowtarzać?–Matkawestchnęła.–
Jestzamały.
–Tatuśznowuudajepotwora–oznajmiłojciec
Jimmy’ego.–Tobyłżart,stary.Nowiesz,żart.Ha,ha.
–Onnierozumietakichżartów.
–Napewnorozumie.Prawda,Jimmy?
–Tak.–Jimmypociągnąłnosem.
–Dajtatusiowispokój–mruknęłamatka.–Tatuś
myśli.Zatomupłacą.Niematerazdlaciebieczasu.
Ojcieccisnąłołówkiemoblat.
–Rany,możeszsobiedarować?
MatkaJimmy’egowrzuciłapapierosadonawpół
opróżnionejfiliżankizkawą.
–Chodź,Jimmy,pójdziemynaspacer.
Pociągnęłasynazarękęizprzesadnąstarannością
zamknęłazanimidrzwi.Nawetniewłożylikurtek.Ani
płaszczy,aniczapek.Matkamiałanasobieszlafrok
