Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
świeżegochlebazjagodowąkonfiturą.
Wtamtejchwili,widząc,jakgłodnejesttodziecko,
Tamarapożałowała,żerankiemniedotarłado
Frau
Wachmannpojajka,ponieważwdomumiałajużmało
jedzenia.Dlaniejsamejwystarczyłobyjeszczenadwa
dni,ponieważzpowodutargającychniąwyrzutów
sumieniaitakdziobałajedzeniejakwróbelek,aleteraz,
kiedybyłatuJoasiazdzieckiem,Tamaraczułasię
wobowiązku,byoniezadbać.Musiałatozrobić.Była
towinnaDanielowi.
–Chodźmyspać.Napewnojesteśjużzmęczona
–zagaiła,aleJoasiazdawałasięjejniesłyszeć.
Tamaradotknęłaramieniadziewczyny,atawzdrygnęła
się,jakbynagleprzeszłypojejręceelektryzujące
dreszcze.
–Chodź,malutkaśpi.Przygotujęcikąpielipołożyszsię
dołóżka–dodałamiękkoTamara,patrzącwpusteoczy
dziewczyny.
PochwiliJoasianawiązałazniąkontaktwzrokowy,
jakbysłowadotarłydoniejzopóźnieniemidopieroteraz
pojęła,cosiędzieje.Westchnęłaciężkoiskinęłagłową.
Tamarapodniosłasięzławki,anastępniewzięłaJoasię
zarękęipomogłajejwstać.Twarzdziewczyny
wykrzywiłasięwjakimśdojmującymcierpieniu.Widać
było,żezmianapozycjisprawiłajejogromnyból,amimo
toJoasianiewydałazsiebieżadnegodźwięku.
Kiedyweszłydodomu,Tamaraposadziłająprzystole,
asamaposzładopokojupocynkowanąbalięiustawiła
jąwkuchni.Wodęnaszykowałajużwcześniej,ulewając
zniejtylkotrochę,byzaparzyćherbatyinamoczyć
chusteczkę,którąJoasiaprzetarłatwarzdziewczynki,nim
tawtuliłasięwjejwychudzoneciałoizasnęła.
Przeztęchwilę,gdysiedziałyrazemprzeddomem,
wodazostawionawgarzenapiecupodgrzałasięiteraz
Tamara,sprawdziwszyłokciemjejtemperaturę,uznała,
żejestidealnadokąpieli.Przelaławodędobalii,poczym
