Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dziewczynazrobiłatoztrudem,aTamaramiała
wrażenie,żekażdyjejruchjestmechaniczny,sztywny.
Jakbyjejciałobyłostarą,nienaoliwionąmaszyną.
Podczaskąpielipłakałyobie,choćTamarastarałasię
ukrywaćłzy.Delikatnieprzemywałaranymokrym
skrawkiempodartegoprześcieradła,apóźniejumyła
dziewczyniewłosy,araczejto,coznichzostało
powizycieujakiegośnieudolnegofryzjera…Albo
torturachoprawcy.
Kiedyskończyły,Joasiaubrałasięwpodarowanąprzez
Tamaręsukienkę.Topiłasięwniej,aleniewyglądałajuż
przynajmniejjakofiaranapaści.Usiadłanakrześle,nie
podziękowawszyzapodarek;spuściłaramiona,byćmoże
podciężaremwspomnieńalbowstydu,jakgdybydopiero
terazdotarłodoniej,żeodkryłaprzedTamarąobraz
swojegonędznegożycia.
Joasiazdawałasiętrwaćwnieskończonymotępieniu,
aTamarapróbowałaodciąćsięodtragedii,którazostała
utrwalonanacieledziewczyny.Niepotrafiłajednak
przerwaćtejparaliżującejciszy,byofiarowaćimobutego
wieczoruchoćchwilęnormalności.Obrazzmizerniałego
ciałaJoasibyłtakwymowny,żeniezdołałaznaleźćsłów,
byotymmówić.Natomiastwszelkieinnesprawy
wobliczutragediiJoasiwydawałysiębłaheiniewarte
rozmowy.Tamarasiedziaławięcobokdziewczyny,tępo
patrzącnasiniakinajejłydkach,iniewiedziała,
cojeszczemogłabyzrobić,bypomócJoasiokiełznać
traumę.Jednocześnieparaliżowałająmyśl,żewszystko
towydarzyłosięprzeznią.
Byłoprzecieżoczywiste,żedziewczynaprzeżyłapiekło,
ale…czymogłabygouniknąć,gdybypodczaswojny
Tamarazachowałasięinaczej?Czygdybywiedziała
wtedyto,cowieteraz,nieposłuchałabygłosuserca
izatroszczyłasięonią?
–Pójdęsiępołożyć–odezwałasięwkońcuTamara,
leczodpowiedziałajejcisza.
