Otorynolaryngologia dziecięca. Tom 2

Lidia Zawadzka-Głos

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-23061-6

DOI:

https://doi.org/10.53271/2023.056

Wydawnictwo:

PZWL Wydawnictwo Lekarskie

Rok wydania:

2023

Liczba stron:

333

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

. Otorynolaryngologia dziecięca. Tom 2. Red. Zawadzka-Głos, Lidia . Warszawa: PZWL Wydawnictwo Lekarskie, 2023, 333 s. ISBN 978-83-01-23061-6, doi: https://doi.org/10.53271/2023.056

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A2 Zawadzka-Głos, L.

T1 Otorynolaryngologia dziecięca. Tom 2

PB PZWL Wydawnictwo Lekarskie

PP Warszawa

YR 2023

SN 978-83-01-23061-6

DOI https://doi.org/10.53271/2023.056

Bibliografia BibTex:

@Book{ 289968, author = "", editor = "Zawadzka-Głos, Lidia", title = "Otorynolaryngologia dziecięca. Tom 2", publisher = "PZWL Wydawnictwo Lekarskie", year = "2023", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-23061-6", doi = "https://doi.org/10.53271/2023.056" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU -

ED - Zawadzka-Głos, Lidia

TI - Otorynolaryngologia dziecięca. Tom 2

PB - PZWL Wydawnictwo Lekarskie

CY - Warszawa

PY - 2023

SN - 978-83-01-23061-6

ER -

DOI - https://doi.org/10.53271/2023.056

Netografia (standard APA):

. Red. Zawadzka-Głos, Lidia. Otorynolaryngologia dziecięca. Tom 2 [baza danych online] Warszawa: PZWL Wydawnictwo Lekarskie, 2023 [dostęp: 24 08 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/otorynolaryngologia-dziecieca-tom-2-lidia-zawadzka-glos-289968. doi: https://doi.org/10.53271/2023.056

Z wielką radością przyjąłem wiadomość o przygotowaniach do wydania „Otorynolaryngologii dziecięcej”, pod redakcją dr. hab. med. Lidii Zawadzkiej-Głos, profesora UM w Warszawie. (…) W recenzowanym przeze mnie podręczniku, w 13 roz...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-23061-6

DOI:

https://doi.org/10.53271/2023.056

Wydawnictwo:

PZWL Wydawnictwo Lekarskie

Rok wydania:

2023

Liczba stron:

333

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

8.1. Diagnostyka narządu słuchu u dzieci18
8. Niedosłuch w wieku rozwojowym Elżbieta Niemczyk-Cieślak18
8.1.1. Przesiewowe badania słuchu u noworodków19
8.1.2. Obiektywne badania słuchu23
8.1.2.1. Otoemisja akustyczna (otoacoustic emission)24
8.1.2.2. Audiometria impedancyjna25
8.1.2.3. Tympanometria wysokoczęstotliwościowa27
8.1.2.4. Odruch z mięśnia strzemiączkowego27
8.1.2.5. Test drożności trąbki słuchowej Eustachiusza29
8.1.2.6. Tympanometria szerokopasmowa (wideband tympanometry)30
8.1.2.7. Słuchowe potencjały wywołane32
8.1.2.8. Elektrokochleografia33
8.1.2.9. Słuchowe potencjały wywołane pnia mózgu33
8.1.2.10. ABR – ocena progu słyszenia35
8.1.2.11. ABR – diagnostyka różnicowa niedosłuchów i patologii pozaślimakowej36
8.1.2.12. AABR w diagnostyce niedosłuchu w oddziałach intensywnej terapii noworodka37
8.1.2.13. Słuchowe potencjały stanu ustalonego37
8.1.3. Subiektywne badania słuchu38
8.1.3.1. Testy behawioralne38
8.1.3.2. Badania akumetryczne40
8.1.3.3. Próby stroikowe41
8.1.3.4. Audiometria tonalna42
8.1.3.5. Audiometria nadprogowa43
8.1.3.6. Audiometria mowy43
8.2. Opóźniony rozwój mowy44
8.2.1. Narząd słuchu a rozwój mowy45
8.2.2. Narząd wzroku a rozwój mowy45
8.2.3. Układ motoryczno-kinestetyczny a rozwój mowy45
8.2.4. Ośrodkowy układ nerwowy a rozwój mowy45
8.2.5. Motywacja do rozwoju mowy47
8.3. Zaburzenia rozwojowe ucha wewnętrznego47
8.3.1. Embriologia47
8.3.2. Klasyfikacja malformacji ślimaka49
8.3.2.1. Całkowita aplazja ucha wewnętrznego, deformacja Michela (complete labyrynthine aplasia, Michel deformity)50
8.3.2.2. Prymitywna otocysta (rudimentary otocyst)50
8.3.2.3. Wspólna jama (common cavity)51
8.3.2.4. Aplazja ślimaka (cochlear aplasia)51
8.3.2.5. Hipoplazja ślimaka (cochlear hypoplasia)52
8.3.2.6. Niepełny podział ślimaka (incomplete partition of cochlea)54
8.3.3. Inne anomalie ucha wewnętrznego55
8.3.3.1. Poszerzony wodociąg przedsionka (EVA, enlarged vestibular aqueduct)55
8.3.3.2. Anomalie otworu ślimakowego (cochelar aperture abnormalities)56
8.3.3.3. Anomalie nerwu przedsionkowo-ślimakowego56
8.4. Niedosłuch uwarunkowany genetycznie57
8.4.1. Niedosłuch izolowany57
8.4.1.1. Niedosłuch izolowany dziedziczony autosomalnie recesywnie (DFNB)57
8.4.1.2. Niedosłuch izolowany dziedziczony w sposób autosomalny dominujący (DFNA)58
8.4.1.3. Niedosłuch izolowany sprzężony z chromosomem X (DFNX)61
8.4.1.4. Niedosłuch w chorobach mitochondrialnych61
8.4.2. Niedosłuch w zespołach wad62
8.4.2.1. Neurofibromatoza typu 2 (NF2, neurofibromatosis type 2)63
8.4.2.2. Zespoły ze spektrum BOR (BORSD, branchiootorenal spectrum disorder)64
8.4.2.3. Zespół Treacher-Collinsa (Treacher-Collins syndrome)65
8.4.2.4. Zespół Sticklera (Stickler syndrome)66
8.4.2.5. Zespół Goldenhara, spektrum oczno-uszno-kręgowe (Goldenhar syndrome, oculo-auriculo-vertebral spectrum)68
8.4.2.6. Zespół Waardenburga (WS, Waardenburg syndrome)69
8.4.2.7. Asocjacja CHARGE (CHARGE association)71
8.4.2.8. Zespół Townesa-Brocksa (Townes-Brocks syndrome)72
8.4.2.9. Zespół Ushera (Usher syndrome)73
8.4.2.10. Zespół Pendreda (Pendred syndrome)74
8.4.2.11. Zespół Jervell i Lange-Nielsena (Jervell and Lange-Nielsen syndrome)75
8.4.2.12. Zespół Wolframa (Wolfram syndrome)75
8.4.2.13. Zespół Alporta (Alport syndrome)76
8.4.2.14. Choroba Norriego (Norrie disease)77
8.4.2.15. Choroba Charcota, Mariego i Tootha (CMT, Charcot-Marie-Tooth disease)78
8.4.2.16. Zespół MELAS (MELAS syndrome)79
8.4.3. Niedosłuch w chorobach spichrzeniowych79
8.4.3.1. Choroba Fabry’ego (Fabry disease)80
8.4.3.2. Choroba Pompego (Pompe disease)81
8.4.4. Niedosłuch w genetycznych zaburzeniach układu kostnego82
8.4.5. Niedosłuch w zaburzeniach chromosomowych84
8.4.5.1. Zespół Downa (DS, Down syndrome)84
8.4.5.2. Zespół Turnera (TS, Turner syndrome)84
8.5. Niedosłuch związany z infekcjami TORCH85
8.5.1. Toksoplazmoza (toxoplasmosis)85
8.5.1.1. Niedosłuch we wrodzonym zarażeniu toxoplasma gondii87
8.5.2. Różyczka (rubella)87
8.5.2.1. Niedosłuch we wrodzonym zakażeniu wirusem różyczki89
8.5.3. Cytomegalia (cytomegalovirus infection)89
8.5.3.1. Niedosłuch we wrodzonym zakażeniu wirusem cytomegalii91
8.5.4. Zakażenie wirusem opryszczki92
8.5.4.1. Niedosłuch we wrodzonym zakażeniu wirusem opryszczki92
8.5.5. Kiła93
8.5.5.1. Niedosłuch w kile wrodzonej95
8.5.6. Inne zakażenia wrodzone powiązane z niedosłuchem96
8.5.6.1. Zakażenie wirusem Zika (ZIKV, Zika virus)96
8.5.6.2. Wirus limfocytarnego zapalenia splotu naczyniówkowego (LCMV, lymphocytic choriomeningitis virus)96
8.5.6.3. Ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV, human immunodeficiency virus)97
8.6. Spektrum zaburzeń neuropatii słuchowej (ANSP, auditory neuropathy spectrum disorder)97
8.7. Niedosłuch nabyty99
8.7.1. Nagła głuchota idiopatyczna (SSNHL, sudden sensorineural hearing loss)99
8.7.2. Choroba ucha wewnętrznego o podłożu autoimmunologicznym (autoimmune ear disease)102
8.7.3. Czynniki infekcyjne103
8.7.3.1. Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (BM, bacterial meningitis)103
8.7.3.2. Inne przyczyny infekcyjne niedosłuchu nabytego106
8.7.4. Urazy107
8.7.5. Uszkodzenie narządu słuchu przez leki109
8.7.5.1. Platyny111
8.7.5.2. Aminoglikozydy112
8.7.5.3. Makrolidy113
8.7.5.4. Wankomycyna113
8.7.5.5. Chloramfenikol114
8.7.5.6. Diuretyki pętlowe114
8.7.5.7. Niesterydowe leki przeciwzapalne114
8.7.5.8. Leki przeciwmalaryczne115
8.7.6. Uszkodzenie narządu słuchu przez promieniowanie jonizujące115
8.7.7. Patologie kąta mostowo-móżdżkowego116
8.7.7.1. Nerwiak osłonkowy nerwu przedsionkowego (VS, vestibular schwannoma)116
8.7.8. Konflikt naczyniowo-nerwowy (nerve compression syndrome)119
8.8. Rehabilitacja niedosłuchów121
9.1. Rodzaje niedosłuchu, wskazania do leczenia chirurgicznego130
9. Chirurgiczne leczenie niedosłuchu u dzieci Józef Mierzwiński, Karolina Haber, Justyna Tyra, Andrew J. Fishman130
9.2. Dostępy chirurgiczne do ucha środkowego133
9.3. Leczenie niedosłuchu w przewlekłym zapaleniu ucha środkowego140
9.3.1. Leczenie niedosłuchu w przewlekłym wysiękowym zapaleniu ucha środkowego (OME)140
9.3.2. Peforacje pourazowe146
9.3.3. Perforacje jako powikłanie po myringotomii lub tympanostomii146
9.3.3.1. Technika zabiegu147
9.3.4. Suche centralne perforacje148
9.3.5. Leczenie niedosłuchu w przewlekłym ropnym zapaleniu ucha środkowego149
9.3.5.1. Technika rekonstrukcji błony bębenkowej u dzieci150
9.3.5.2. Rekonstrukcja kosteczek słuchowych u dzieci152
9.3.6. Przewlekłe atelektatyczne zapalenie ucha środkowego (kieszonki retrakcyjne błony bębenkowej)157
9.3.6.1. Kieszonki typu 1163
9.3.6.2. Kieszonki typu 2163
9.3.6.3. Kieszonki typu 3164
9.3.7. Przewlekłe zapalenie ucha środkowego z perlakiem166
9.3.7.1. Perlak wrodzony167
9.3.7.2. Perlak nabyty171
9.3.7.3. Diagnostyka174
9.3.7.4. Leczenie175
9.3.8. Tympanoskleroza182
9.4. Leczenie chirurgiczne wrodzonego niedosłuchu przewodzeniowego187
9.5. Endoskopowa chirurgia ucha188
9.5.1. Wady i zalety190
9.6. Implanty słuchowe u dzieci191
9.6.1. Implanty zakotwiczone w kości192
9.6.2. Implanty ucha środkowego194
9.6.3. Implanty ślimakowe196
9.6.4. Implanty pniowe199
10.1. Definicje, częstość występowania, podtypy i etiologia210
10. Zaburzenia przetwarzania słuchowego u dzieci Andrzej Senderski210
10.2. Objawy kliniczne oraz podział APD na profile213
10.3. Diagnostyka audiologiczna APD215
10.3.1. Konsultacja medyczna w poradni audiologicznej/otolaryngologicznej215
10.3.2. Ocena wyższych funkcji słuchowych217
10.3.2.1. Testy dychotyczne217
10.3.2.2. Testy rozumienia mowy utrudnionej (o zmniejszonej redundancji)218
10.3.2.3. Testy dyskryminacji słuchowej i testy oceniające czasowe aspekty słyszenia219
10.3.2.4. Testy interakcji obuusznej, lokalizacji i lateralizacji dźwięku219
10.3.2.5. Elektrofizjologiczne testy wyższych funkcji słuchowych220
10.3.3. Badania obrazowe221
10.3.4. Ocena funkcji poznawczych i językowych – znaczenie współpracy specjalistów audiologii z logopedami, terapeutami pedagogicznymi i psychologami222
10.3.5. Kryteria diagnostyczne APD223
10.4. Postępowanie terapeutyczne223
10.4.1. Trening procesów wstępujących224
10.4.2. Trening procesów zstępujących225
10.4.3. Poprawa środowiska akustycznego w szkole226
10.4.4. Korzystanie z systemów wspomagających słyszenie226
11.1. Definicje zawrotów głowy230
11. Zawroty głowy u dzieci Wojciech Gawron230
11.2. Epidemiologia231
11.3. Patogeneza zawrotów głowy u dzieci232
11.4. Obraz kliniczny zawrotów głowy u dzieci233
11.5. Ocena dziecka z zawrotami głowy234
11.6. Wybrane jednostki chorobowe okresu rozwojowego przebiegające z zawrotami głowy236
11.6.1. Zawroty głowy towarzyszące migrenie237
11.6.2. Łagodne napadowe zawroty głowy wieku dziecięcego238
11.6.3. Zapalenie ucha środkowego z wysiękiem239
11.6.4. Zapalenie neuronu przedsionkowego239
11.6.5. Choroba Ménière’a240
11.6.6. Pourazowe zawroty głowy240
11.6.7. Psychogenne zawroty głowy241
12.1. Urazy twarzoczaszki244
12. Traumatologia w otorynolaryngologii dziecięcej Ireneusz Bielecki244
12.1.1. Epidemiologia245
12.1.2. Postępowanie bezpośrednio po urazie246
12.1.2.1. Badanie fizykalne247
12.1.3. Złamania kości twarzy249
12.1.4. Złamania oczodołu252
12.1.4.1. Ocena kliniczna254
12.1.4.2. Leczenie257
12.1.5. Złamania kości nosa i zatok przynosowych258
12.1.6. Urazy zębów262
12.2. Urazy tkanek miękkich twarzy264
12.2.1. Rany spowodowane przez ukąszenia zwierząt265
12.2.2. Rany tkanek miękkich nosa266
12.2.3. Rany małżowiny usznej266
12.2.4. Rany ślinianki przyusznej267
12.3. Urazy jamy ustnej i gardła268
12.3.1. Ocena kliniczna269
12.3.2. Leczenie269
12.4. Urazy ucha270
12.4.1. Urazy ucha zewnętrznego270
12.4.2. Urazy ucha środkowego271
12.4.2.1. Urazy błony bębenkowej271
12.4.2.2. Urazy kosteczek słuchowych273
12.4.3. Złamania kości skroniowej274
12.4.3.1. Porażenie nerwu twarzowego276
12.4.4. Uraz akustyczny277
12.5. Urazy szyi278
12.5.1. Urazy krtani i tchawicy279
12.5.1.1. Urazy zewnętrzne280
12.5.1.2. Urazy wewnętrzne283
12.5.2. Urazy przełyku287
12.5.2.1. Leczenie287
12.5.2.2. Oparzenie chemiczne288
12.5.2.3. Postępowanie kliniczne289
12.5.2.4. Powikłania291
12.6. Ciała obce292
12.6.1. Zasady usuwania ciał obcych292
12.6.2. Ciała obce w przewodzie słuchowym zewnętrznym294
12.6.3. Ciała obce w nosie295
12.6.4. Ciała obce w jamie ustnej i gardle296
12.6.5. Ciała obce w krtani, tchawicy i oskrzelach297
12.6.5.1. Postępowanie kliniczne298
12.6.6. Ciała obce w przełyku299
12.6.6.1. Objawy kliniczne300
12.6.6.2. Postępowanie kliniczne300
12.7. Urazy spowodowane bateriami guzikowymi303
12.7.1. Rozpoznanie305
12.7.2. Postępowanie306
13. Zaburzenia połykania Aleksandra Banaszkiewicz308
13.1. Dysfagia przełykowa312
13.2. Metody diagnostyczne313
13.3. Leczenie316
Skorowidz318

umieszczanejwprzewodzieijakofalaakustycznaczęściowoprzenika,aczęś-

ciowoodbijasięodstrukturuchaśrodkowegoibłonybębenkowej.Odbity

dźwiękjestnastępnierejestrowanyprzezmikrofonsondy.Całypomiarodbywa

sięprzyzmieniającymsięciśnieniuwprzewodziesłuchowymzewnętrznym,

cowpływanawłaściwościmechanoakustyczneuchaśrodkowego(nusztywnia”

błonębębenkową,lubpowoduje,żestajesięonabardziejnsprężysta”).Przy

wyrównaniuciśnieniapoobustronachbłonybębenkowejdźwiękjestprzeno-

szonydoślimakanajłatwiej.Matoswojeodzwierciedleniewwynikubadania-

szczyttympanogramu,reprezentującynajwyższedladanegopomiaruwartości

admitancjiakustycznej(podatności),wskazujenaciśnieniepanującewuchu

środkowym.Zkoleiprzydużychróżnicachciśnieńpomiędzybłonąbębenko-

wąaprzewodemsłuchowymzewnętrznymbłonabębenkowasięusztywnia

iwartościadmitancjiakustycznej(podatności)sąniskie.Wykresreprezen-

tującybrakpatologiiuchaśrodkowegoodpowiadatympanogramowitypuA,

wskazującemunabrakpatologiiwuchuśrodkowym.Podczasaudiometrii

impedancyjnejmierzonajestrównieżpodatnośćprzewodusłuchowegoze-

wnętrznego.Zastosowanietonupróbnego226Hzsprawia,żewartośćadmitan-

cjiwyrażanawmmhojestrównaobjętościkanałusłuchowegowyrażanejwml.

Zatemstosująctonpróbny226Hz,podatnośćobustrukturmożnawyrażać

przypomocyobujednostek.

8.1.2.3.Tympanometriawysokoczęstotliwościowa

Tympanometriawysokoczęstotliwościowa(HFT

,highfrequencytympanometry)

jesttestemprzeznaczonymdlanoworodkówiniemowląt<5.miesiącażycia

(<4.-6.miesiącażycia).Wbadaniustosujesiętonpróbnyoczęstotliwości1000Hz.

Odmiennabudowaikonsystencjatkanekprzewodusłuchowegozewnętrznego,

błonybębenkowejiuchaśrodkowegoutakmłodegodzieckawpływająnaich

właściwościmechanoakustyczneisprawiają,żepomiaryklasycznejtympano-

metrii226Hzmogąbyćniemiarodajne.

8.1.2.4.Odruchzmięśniastrzemiączkowego

Odruchzmięśniastrzemiączkowegojestodruchemobronnym,pojawiającym

sięwodpowiedzinabodziecdźwiękowyodużymnatężeniu(typowosprawdza-

nydlaczęstotliwości500Hz,1000Hz,2000Hz,4000Hz).Popodaniubodźcado

jednegouchaotrzymujesięodpowiedzipoobustronach(odpowiedźipsi-ikon-

otoryNolaryNgologiadziecięca

Brak wyników

Otorynolaryngologia dziecięca. Tom 2

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra