Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Siedzieliśmytakdłuższąchwilęprzybarze,kończąc
drinki,gdynaparkiecieznówzrobiłsiętłumzewzględu
narytmylatdziewięćdziesiątych.Wpewnejchwili
domojegokompanapodeszłajakaśpodpitablondi
wtipsachdłuższychniżdługopisyParkera.
–Heeeej–zaczęłaprzeciągle,mrugającrzęsamitak
długimi,żeprawienachodziłyjejnaczoło.–Tyjesteś
GabrielMoj,najprzystojniejszydziennikarz,nie?
Zatańczyszzemną?–zapytałapiskliwymgłosem,takim,
żeażdziwbrał,dlaczegoniepękłożadneszkło
wpromieniupięciumetrów.
–Przykromi,aledziśtańczętylkozjednąpanią
–odpowiedziałgrzecznie,wstał,wyciągnąłdomnierękę
izaprowadziłnaparkiet.
Przetańczyliśmyjeszczekilkakawałków,poczym
stwierdziłam,żepowinnamwracaćdoOliiEmi.Gabriel,
jaknadżentelmenaprzystało,odprowadziłmnie
dostolika,pocałowałwpoliczek,pożegnałsię
zdziewczynamiiwróciłdoswoichznajomych.
–Wooow,Ali,niepoznajęcię–piszczałaOli.–Świeża
rozwódka,jeszczeciepławręcz,ajużpodryw.Itozkim?
Znajseksowniejszymdziennikarzem.Nonieznałam
koleżankiodtejstrony!
–Dajspokój,tylkotańczyliśmy,apotempostawił
midrinka.
–Taaaa,apotemznówtańczyliście,itotakblisko,
bardzo,bardzoblisko–dodałaEmi.–Ijeszczejakspławił
tęsztucznąlalę,tobyłokapitalne!–Dziewczyny
przekrzykiwałysię,rozprawiającnadmojąnierandką
