Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
woknachilśniącymnakominkuzegarem,agdyporokudusisię
wtymdomu,jadalniastajesięciasnąsalkązoknemnaulicę
idymiącympiecykiem(jesttambowiemikominek,i–
oszczędniejszy–piecyk).Dwanastroje,dwieróżnerzeczywistości.
Alenaogółnietrzebatakichzestawień,byczytelnikzrozumiał,
żeEmmanieprzekazujemuobiektywnejprawdy:
Jakimsposobem(ona,takabystra!)mogłasięznowupomylić?Iwogóle
cojątaknieszczęśliwieopętało,żemarnowałażycie,poświęcającsiębezkońca?
Punktwidzeniabohaterówwprowadzanyjestzazwyczajpewnym
zabiegiemgramatycznym,zktóregowartozdawaćsobiesprawę:
Flaubertużywamowypozorniezależnej.Przeczytajmyfragment
poprzedzającyostatniąwizytępaniBovaryuRudolfa:
Emmanicnieodpowiedziała.Dyszącciężko,toczyładokoławzrokiem,
ażwieśniaczka,przerażonajejtwarzą,cofnęłasięinstynktownie,sądząc,żeodebrało
jejrozum.Naglezokrzykiemstuknęłasięwczoło,jakbłyskawicamroknocyjej
duszęrozświetliłamyśloRudolfie.Byłtakidobry,delikatny,hojny!Anawetgdyby
sięwahał,czyoddaćjejtęprzysługę,jużonapotrafigozmusić,jednymspojrzeniem
wskrzesiichuśpionąmiłość.PomknęławięcdoLaHuchette,nieświadoma,
żebiegnie,byprzystaćnato,coranotakjąoburzyło,dalekaodwszelkiejmyśli
oprostytucji.
Napoczątkuinakońcumówiautor,czyraczejjegorzecznik,
wszechwiedzącynarrator.Aleprzecieżnieonwypowiadazdania
wyróżnionekursywą(którejoczywiścieniemauFlauberta),bowie,
podobniejakczytelnik,żeRudolfniejestanidobry,anidelikatny,ani
hojny.JesttomyślEmmy,przytoczonawmowiepozorniezależnej.
Flaubertmiałjeszczedodyspozycjidwieformywypowiedzi,mowę
zależnąimowęniezależną.Porównajmy.
Mowapozorniezależna:
Byłtakidobry,delikatny,hojny!Anawetgdybysięwahał,czyoddaćjej
tęprzysługę,jużonapotrafigozmusić,jednymspojrzeniemwskrzesiichuśpioną
miłość.
