Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zaradzę.Mów,mówmójsynu.Możesięjakikrokodylukaże?klinga
dobra,boomojerogiostrzona;o!twardejamamrogi.
IChicotusiadłnakrześle,wziąwszyszpadępomiędzynogi,którą
zwinąłjakwęża,symbolpokojunalasceMerkurego.
—Ostatniejnocy—mówiłHenryk—spałem.
—Ijatakże—przerwałChicot.
—Naglejakiśoddechmięowiał.
—Możezgłodniałypiesdotknąłtwej...
—Przebudzamsięiczuję,jakwłosypowstająminabrodzie
podmaską.
—Wybornie!—znowuprzerwałChicot,poprawiającsię
nakrześleiopierającsięnarękojeściszpady.
—Wtedy—mówiłkróldalej,aległosemtakdrżącymicichym,
żeChicotledwiedosłyszał;wtedyjakiśtajemniczygłosrozległsię
popokojuiwstrząsnąłmymmózgiem.
—Głoskrokodyla?Tak,czytałemwpodróżachMarkaPolo,
żekrokodylmastrasznygłos,naśladującykrzykdzieci;aleuspokójsię
mójsynu,jakprzyjdzie,zabijemygo.
—Słuchajwięc.
—Słucham—rzekłChicot—będęsiedziałspokojnie,jakzaklęty.
Henrykmówiłponurymgłosem:
—Nędznygrzeszniku—mówiłgłos.
—Togłosmówił,aniekrokodyl—przerwałChicot.
—Nędznygrzeszniku—ciągnąłkról—jestemwyższymgłosem.
Chicotpodskoczyłistanąłnakrześle.
—A!Chicot—mówiłHenryk—tostrasznygłos.
—Pięknygłos—przerwałChicot—podobny,jakpismomówi,
dotrąby.
Wtejchwilidałysięsłyszećnastępującewyrazy:
„Czyjesteś?czysłyszysz,zatwardziałygrzeszniku,czychcesz
trwaćwtwoichnieprawościach?“
—Prawda—rzeczeChicot—tengłoscośprawdęmówi.
—Potem—mówiłkról—tysiącezrobionomizarzutów,awszystkie
okropne.
