Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Jamyślę,żeNajjaśniejszypanmiałdzisiajzmorę.
—Taksądzisz?
—Żetensennawetsięniepowtórzy,jeślinimgłowysobie
nienabijesz.
—Sen?—mówiłHenryk,potrząsającgłową.O!janiespałem,
ręczęci.
—Spałeś,Henryku.
—Miałemnawetoczyotwarte.
—Icóżwidziałeś?
—Widziałem,jakksiężycświeciwoknaiametystumojejszpady
połyska.
—Azlampącosięstało?
—Zgasła.
—Tosen,czystysen.
—Dlaczegóżniewierzysz,Chicocie?AlbożBógnieprzemawia
dopanujących,kiedychcezmianydokonaćnaziemi?
—Tak,prawda.
—Aledlaczegóżniewierzysz?
—Bośdobrzesłyszał.
—Awiesz,dlaczegomcięzatrzymał?—rzekłkról.
—Bynajmniej.
—Abyśtysamposłyszałtengłos.
—Ażebyludziemyśleli,gdyimtopowtórzę,żeżartyprawię?
Chicotnicnieznaczy,Chicotzero,błazen,któremuniktnieuwierzy.
Niezgrabnie,mójsynu,niezgrabnie.
—Dlaczegoniemająwierzyćmojemuprzyjacielowi?wszaktwojej
wiernościpowierzammojętajemnicę.
—Niekłam,niekłam,Henryku.Jeżeligłosprzyjdzie,zarzuci
cikłamstwo,aitakmaszdosyćnaswojemsumieniu.Lecznic
nieszkodzi!Przyjmujęzlecenie,bomożegłosidlamniecopowie.
—Icóżmamczynić?
—Połóżsię,mójsynu.
—Ale,jeżeli...
—Niemażadnegoale.
