Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
D
zizby.Nocbyłaciepła,powietrzepachniałoziołami.Dziewczyna
rzwicichoskrzypnęły,gdyNawojkawrazzbabkąwymknęłysię
rozejrzałasiędookołaiuśmiechnęła,widząc,jakwieleosóbwychodzi
ukradkiemzeswoichchat.Starsimieszkańcywioskiprzyodziani
wbiel,rozpromienieni,prowadzenibyliostrożnieprzezmłodzież.
Nawojkamiałaochotękrzyknąćzradości,gdyzobaczyłazdaleka
LudmiłęiWojciecha.Wostatniejchwilipowstrzymałasię,kiedy
przypomniałasobie,copowiedziałbyjejbrat.Aleprzecieżonspał
terazjakzabity,nafaszerowanynaparemzmaku!
Kiedyśbyłoinaczej.Babkaopowiadała,żezanimpojawilisię
mnisiwswoichciemnych,brudnychszatachiwęszyliniczymgończe
psyzakażdymświętymmiejscem–chramem,gajem,górączy
strumykiem–wszyscymogliwesołoihucznieświętować,składać
obiatyprzodkom,modlićsiędoBoginiodobrezbiory,skakaćprzez
ognierozpalanenawzniesieniachwczasieobuPrzesileń,pićmiód,
opychaćsiękołaczem,kochać…Tobyłojednakbardzodawnotemu.
BabceNawojkiopowiadałatojejbabka,atamtej–jejbabka.Dziś
wielumieszkańcówosadywciążobchodziłowukryciustareświęta,ale
częśćodwróciłasięodBogów.Niektórzyniepamiętalijuż,dlaczego
wkładajązioławstrzechy,dlaczegoskacząprzezświęteognie,
dlaczegokładąmiseczkizmakiemimiodemprzedwejściemdochaty.
BoginięMokoszzaczęliteraznazywaćMaryją,aWelesa–Szatanem.
NiebyłojużleśnejświątyninaŁyścu,niebyłopięknychbudowlidla
ŁadoiLeli,aimpozostawałoodprawiaćswojeobrzędycichcem,
wciemnościach,wleśnychostępach–niczymdemony,nieludzie.
