Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI
powyjeździezpodwórka.Miałodrobićwpuszczyszarwark–
wójtmówił,żedrewnopotrzebnedopiecówwgminieiwszkole.
Znaszejwsipojechałowięcejchłopów.Jedenwróciłnazajutrz–
wystraszony,powiedziałtylkotyle,żetamtych,zdobrymikońmi,
zabralidopuszczypulśkijepartyzany,sztotoinszojPolszczycho-
tiły.Jegoniechcieli,bostarachabetaokulałapodrodze.Zrazu
niktwewsiniepodejrzewał,żemogłostaćsięcośstrasznego.–
Wwojnuprychodyłytutpartyzany,ruskije,wonyonojedlobrali,
wsimdawali,ajakinaksz?
–Mijałymiesiące–wspominałaKiersnowska–amatkaciągle
wierzyła,żewymodlipowrótojca.Nierazwnocybudziładzieci:
„Wstańcie,tatachybaprzyjechał”
.Wypychałabose,zaspane,dosieni.
Nasłuchiwali.Nikogoniebyłozadrzwiami,tylkopiesgdzieśujadał.
Przyszławiosna,trzebaorać,matkazaprzęgałasięzdziećmi
dopługa.
PiotrNikołajskizewsiZanie,gdzieoddział„Burego”zamor-
dował23osoby,uciekałdolasu.Dostałwbiodro.Leżałnapolu
itamgopartyzanciwypatrzyli.Strzelilimuwgłowę,pociskwyszedł
okiem.Nimstraciłprzytomność,usłyszał,jaksięnaradzali,który
godobije.–Szkodanaboju,samdojdzie–ktośzdecydował.Piotr
żyłjeszcze40lat.Niemiałoczu,poomackuchodziłwpole,radził
sobienawetzsadzeniemkartofli.
WsąsiednichSzpakachludzie„Burego”
,gdyjużpodpalilichału-
py,wzięlidziewczynę,którachodziłazmilicjantem.Najpierwzabili
najejoczachojca.Zaczęłasięczołgaćdooprawcówzkarabinami,
całowaćpooficerkach,żebydarowalijejżycie.Naddołemznów
sięrzuciładobutówpartyzanta;odpędziłjąkopniakiem.Wtedy
doskoczyłamudotwarzyipodrapała,nimzdążyłwyszarpnąć
zkaburyrewolwer.
–Kiedytamtegorankatatoodjeżdżałfurązgniadym–opowia-
dałaParaskiewaAntosiukzeZbucza–biegłamzanim,wołałam,
24
