Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
potrzydziestce,którywłaśniewyszedłzzaplecza.
–JestemGabriel,atomojasiostraEwa–przedstawił
blondynkę.
–Nibydlaczego?Niedojedziemy?–Joachimpatrzył
nanichspodzmarszczonychbrwi.
–Zeszłalawina,wszystkiedrogizasypane.Musicie
poczekaćdorana.
–Niematakiejopcji–prychnąłBastard.
–Posłuchajcie.–Starszymężczyznawłączyłradio,
gdzienadawanokomunikat.Informowano,żenie
majaksięwydostaćzZakopanegoiokolic,proszono
opozostaniewdomachdorana.Naglecośzawarczało
izerwałasięłączność.
–Niemartwciesię,mamygenerator.–Ewa
uśmiechnęłasięłagodnie.–Józefpomożewam
zbagażami,pokojenagórzesągotoweibardzo
przytulne.
–Angela.–Joachimspojrzałznacząconakobietę,
ataodrazudoniegopodeszła.–Słuchaj,wymyślcoś.
–Widziałeś,cosiędzieje?Poczekajmydorana,
zadzwoniędoorganizatorów,przełożymy
tonapojutrze.ItakśpimywWiedniupokoncercie.
–Niepodobamisiętadziura–powiedziałcałkiem
głośno.
Angelikabyłapewna,żegospodarzetosłyszeli.
–Niemamywyjścia.Zarazsprawdzę,jakwyglądają
pokoje.
–Dobra,idęztobą.Niepodobamisięrównieżten
