Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2
DECYZJA
Zanimwydałoficjalneoświadczenie,największawskazówkanatemat
przyszłościGuardiolipojawiłasięprzypadkiemwrozmowiePepa
zwłoskimdziennikarzemwtrzecimrokupracyPepazpierwszą
drużyną,wwywiadzie,którymiałznaleźćsięnaDVDohistorii
Brescii.Pep,któryzazwyczajniezgadzasięnarejestrowanie
wywiadówudzielonychwczteryoczy,zrobiłwyjątekizostał
oszukany,ponieważcytatyzjegowypowiedziwyciekły
doogólnokrajowejwłoskiejtelewizji.Byłatonietyleocenajego
osobistejsytuacji,aleopishistorycznegozjawiskadotyczącegonie
tylkoBarcelony,alewiększościwielkichklubów.„Bypracować
wwielkimklubieprzezczterylata–mówiłGuardiola–musiszmieć
mnóstwoodwagi.Piłkarzestająsiętobązmęczeni,atystajeszsię
zmęczonypiłkarzami;prasajestzmęczonatobą,atyjesteśzmęczony
prasą,widzeniemtychsamychtwarzy,słuchaniemtychsamychpytań,
poruszaniemtychsamychkwestii.Wszystkosprowadzasiędotego,
żetrzebawiedzieć,kiedyprzychodzitwójczas,takjakjawiedziałem
otym,będącpiłkarzem.Wtedypowiedziałem:»Słuchajcie,przyszedł
czas,żebymodszedł«”.
Wyglądanato,żewtedyPepczuł,iżpowinienodejśćjakotrener.
Tużpotym,jakChelseaawansowaładofinałuLigiMistrzów
poremisie2:2(izwycięstwie3:2wdwumeczu)wBarcelonie,przez
niemalgodzinęgrającwdziesięciu,GuardiolapodszedłdoSandro
RosellanaCampNou.„Panieprezydencie,niechpanjutrodomnie
wpadnie”,powiedziałtrener.
Pepporozmawiałteżzeswoimasystentem,TitoVilanovą,mówiąc
mu,cozresztątenostatnipodejrzewałjużwcześniej,żeniebędzie
kontynuowałpracy.Guardiolazaskoczyłjednakwspółpracownika
czymśinnym,amianowicieswojąprognozą:„Myślę,żezaproponują
cimojestanowisko–powiedział–ajaciępoprę,niezależnieodtego,
jakądecyzjępodejmiesz”.Vilanovaniewiedział,żejegonazwisko
padłojużwlistopadzie,podczasrozmowyZubizarretyzGuardiolą.
–Myślisz,żeTitomożecięzastąpić,jeślipostanowiszodejść?
–spytałdyrektorsportowy.
