Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
muprzybywa,zamiastdukatówwszkatule.
–Dopieniędzytoonnigdyszczęścianiemiał–przyznał
zatroskanyKrzysztof,mimowolniezerkającnarówno
ułożonystosksiągrachunkowych.–Gdybynieopłaty
zdzierżawopawskichodSobka,źlebyznamibyło.
–Naszswak[10]jestświetnymzarządcąityle.Inni
starostowiejenoswoichsprawpatrzą.
–Tonietakieproste,Mikołaju.
–Dlamniewszystkojestproste.Acoznowąmennicą?
Sammówiłeś,żereformapieniądzanampomoże.
–Mennicanieprędkozacznieprzynosićzyski.
Sprawdziłemdziśksięgi.Znówmusimypożyczyćksięciu
zwłasnejkiesynapotrzebydworu.
–MógłbympojechaćdokrólaAleksandrazpismem
ospłatęresztyspadku–zaproponowałMikołaj.–Termin
wierzytelnościprzecieminął,akrólmilczy.
–Jużeścierazjeździlizposelstwemity,iLeszczyński.
Nicnamztegonieprzyszło.Aksiążęnaciskaćniechce.
Jegocierpliwośćwobecbracizawszebyładlamnietrudna
dozniesienia.–Podskarbisięskrzywił.–Ech!Jabymcałą
rzeczinaczejzałatwił!–wyrwałomusięnaglezirytacją.
Nimsięzmitygował,Mikołajjużmuprzytaknął.
–Dlategoktośmusiczarnąrobotęwziąćnasiebie
–stwierdziłzprzekonaniem.–KrólaAleksandraprzecie
senatorowieotaczają.Trzanamjednychprzekupić,
innychnanasząstronęprzeciągnąć.Niechżewpłyną
nakróla,żebyspłaciłnaszegoksięciawpierwszej
kolejności.
–Zpiaskubiczanieukręcisz.Wskarbcukoronnym
przeciesamedziury.Donosząmi,żenawetwłasnej
matceisiostrzekrólwydzielasumyzwielką
ostrożnością.
–Tedyżadnelistyniepomogą,trzebadziałać.
