Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Przeciejenoztobątakotwarciemówię.
–Toizemnązważajnasłowa!–przykazałtwardo
Krzysztof.–Nigdyniewiadomo,ktoicoposłyszeć
tumoże.Adyplomacjęzostawmnie.
Odstronyogrodudobiegłyichszczekaniepsaoraz
niewyraźnygłosksiążęcejmetresy.
–Ijeszczejedno–dodał.–Jużemcikiedyśmówił,żebyś
TelniczankęnazywałpaniądeThelnicz.Jakwszyscy.Nie
Katěriną.Przytwojejgorącejgłowiejeszczesiękiedy
zapomnisziwtowarzystwiepalniesztakiegłupstwo.
Aksiążębrakuszacunkuwobecniejnikomuniedaruje.
Nawetmnie.Jednomunatymświeciedroższenadżycie:
rodzina.
–Przeciewiem–mruknąłMikołaj.–Żeteżwłaśnie
tymująpodsunąłeś.Byłachoćładna?Botrudno
midoprawdypojąć,coksiążęzobaczyłwowej
mieszczce.
Krzysztofniechętnieskinąłgłową.
–Niewmoimguście,leczurodziwa.Drobna,
filigranowa.Książętakielubi.Ichybawłożuniezgorsza
–mruknąłzprzekąsem,nacoMikołajzareagowałnieco
lubieżnymuśmiechem.–Animmyślał,żepoośmiulatach
nadalbędziejejwierny.Aonazuległejhardąsięstała.
TojużnieskromnahafciareczkaJejWysokościkrólowej
Elżbiety.
–Prawda.Książęzbytniojejfolguje.Czasemtrudno
zachowaćspokój,widząc,jakonasięwynosinadinnych.
Służbępokątachrozstawia,odziewasięniczym
szlachciankaiudaje,żezherbowegorodupochodzi.Jak
książęmożenatozezwalać?
Krzysztofwzruszyłramionami.
–Byłapierwszą,wktórejsięrozmiłował.Dała
mupotomstwo.Powiadająteż,żejejmatkazmorawskiej
