Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
bestię”wlatachosiemdziesiątychidziewięćdziesiątych,on,
MasoniWrightwspomaganibyliprzezmłodychmuzyków
sesyjnych,wyginającesięchórzystkiisceniczneshowz
oślepiającymilaseramirodemzfilmówStevenaSpielberga.
Wszystkotomiałoodwracaćuwagęodczłonkówzespołu.
DziśPinkFloydtakżewyglądajązaskakującozwyczajnie,
równiedobrzemoglibyuchodzićzabiznesmenów
popięćdziesiątcepodczas„luźnegopiątku”lubkolesi
czekającychwklubie,ażprzestaniepadaćdeszcz,bymóc
wznowićpartyjkęgolfa–pomijającoczywiścietakidrobiazg,
żeniktniepojawiłbysięnapolugolfowymwwyblakłych
dżinsach…ZtyłuscenyNickMasonwybijarytm;jest
skupionyichybalekkosięuśmiecha.Mason,autorwydanej
niewielewcześniejksiążkioPinkFloyd,stałsięnajbardziej
otwartymnamediaczłonkiemzespołu,choćjegodecyzjao
pozostaniuwgrupiepoodejściuWatersadoprowadziła
dokonfliktupomiędzydwojgiemprzyjaciół,któryzostał
załagodzonydopieroniedawno.TowłaśnieMason,jaksam
siebieokreśla,naczelnydyplomatagrupy(„JestemHenrym
Kissingerem4rocka”,powiepóźniejjednemuzdziennikarzy),
najbardziejprzyczyniłsiędoponownegozejściasięzespołu.
Pomoc,jakiejudzieliłwtymwzględzieGeldofowi,byłanie
doprzecenienia.
W1966roku,gdyPinkFloydpodpisaliswójpierwszy
kontrakt,Masonporzuciłstudia.Zawszeplanowałpowrót,
gdybyczasemgranienaperkusjiwzespolerockowymnie
wypaliło.Trzydzieścilatpóźniejniemaśladu
pocharakterystycznychdlaMasonasumiastychwąsach
idługichciemnychwłosach.Gładkoogolony,zlekkoobwisłym
podbródkiem,zsiwymiigęstymi,leczobciętymikrótko
włosami,sześćdziesięcioletniperkusistaprzypominaarchitekta,
którymnigdyniezostał.Najegokoszuliwidaćkilkazagięć
–znak,żeniedawnozostaławyjętazopakowania.
PolewejstroniescenynadklawiszamipochylasięRichard
