Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Dzieńdobry.Mamdlapanipaczki.
Zcałychsiłstarałasięwytrwaćwroli,choćwłaśnieuświadomiłasobie,
żekażdyprzybyszmożebyćwrogiem.
–Tomójpierwszydzieńwtejpracy–wyjaśniła.–Czymogęzapisać
pewneinformacje?
Mężczyznapokazałzębywszerokimuśmiechu.Niebyłowątpliwości,
żeniebyłytozęby,zktórymisięurodził.
–Doskonałypomysł,panno…
–Meg.
–PannoMeg.JestemHarry.H,A,dwaR,Y.ZfirmyDostarczamy
Wszędzie.Nazwaniejestmożewymyślna,aleprawdziwa.Zwyklebywam
tudwarazywtygodniu,wponiedziałkiiczwartkikołodziewiątej,aledziś
jazdajestutrudniona,bopługiwciążpracująnaulicach.Czterypaczki.
Musipanipokwitować.–Megzapisałajegoimię,dni,wktórezwykle
przywozidostawy,iliczbępaczek.Harryspojrzałnajejpodkładkę
iwestchnąłzzadowoleniem.–Miłowidzieć,żektośtupracujejaknależy.
Ostatniłącznik,jakiegomieli…–Pokręciłgłową.–Niedziwięsię,
żegowykopali.Dziwięsięraczej,żetrzymaligotakdługo.Nicgonie
obchodziło,atoniewłaściwe.N-i-e-w-ł-a-ś-c-i-w-e.Niechpanipamięta,
żejaksiętakciągleotwieraizamykadrzwi,robisiętuzimno.Przydałyby
siępanitakierękawiczkibezpalców.Mojażonanosijewdomuizarzeka
się,żedziękinimjestjejciepło.Paniteżpowinnasobietakiesprawić.
–Postaramsię.
–Niechpaninasiebieuważa,pannoMeg.
–Postaramsię.Dozobaczenia,Harry.
MężczyznapomachałjeszczedoWroniwróciłdofurgonetki.
Megpostawiłanaladziekubekzdługopisami,apodkładkęschowała
napółkępodspodem.Potemwróciładosortowni.
Jesteruśmiechnąłsiędoniejszeroko.
–Onniejestdziwny,jeślitamyślcięniepokoi.Poprostucieszysię,
żebędziemiałdoczynieniazkimśniegroźnym.Ajegotroskaotwoje
zdrowietoprzejawdbałościowłasneinteresy.Takjakinasza.–Przyjrzał
sięjejuważnie.–Pozatymmarację.
–Tak?–Megniespodobałsięsposób,wjakinaniąpatrzył,szczególnie
żezłapałjąprzytymzaramięiścisnąłmocno.Naszczęściepuścił,zanim
zdążyłazaprotestować.
