Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wStowarzyszeniuDyskusyjnymróżniłogoto,żeniebyłnapisany
poto,abywydobyćautoraztłumuinnychstudentów,leczdlatego,
gdyżautorówbyłwpełniświadom,żemadopowiedzeniacoś,
comożeuzasadnićjegoprawodonazywaniasięartystą.Dlatego
właśnieodczytówwywołałwrażenie.Naprzekórkwiecistościstylu
wygłosiłgobezemfazy[18].
Nicdziwnegozatem,żedlapierwszejpowieściJoyce’a,
aszczególniedlajejwstępnejwersjizatytułowanejStefan
bohater,odczyttenstałsięniejakośrodkiemciężkości,wokółktórego
grawitujesporaczęśćakcji.Wszakportretartysty,będącywistocie
autoportretem,możeprzedstawićtylkoświadomysiebieautor,który
proklamującswojerozumieniesztukipublicznie,mógł,
skonfrontowanyzzarzutami,pogłębićswąsamowiedzę.Samo
wydarzeniepublicznegoodczytustałosięzatemniemniejważneniż
wyrażanewnimdeklaracjeartystyczne.
OdczytJoyce’azostał–abstrahującodspontanicznejrefleksjinad
sztukąiwcześniejszychzapowiedzi[19]–sprowokowanypoczęści
referatemArthuraClery’egowygłoszonymdlaTowarzystwa11lutego
1900roku[20].
Mówiłnatemat:
Wartościwychowawczeteatru
.Wywódbyłmierny,
miałjednaktęzaletę,żewzburzyłJoyce’a.Cleryomówił„oczywisty
upadekwspółczesnegoteatru”,oświadczył,że„HenrykIbsen
maszkodliwywpływ”,wychwalałGrekówiposługującsię
przykładem
Makbeta
,nawoływałdowznawianiasztuk
Shakespeare’a.„Uważam,żewłaściwymcelemteatrupowinnobyć
uwznioślenienasprzezzabawęiwzruszenie”–powiedziałClery
.
WszystkietetwierdzeniakłóciłysięzpoglądamiJoyce’a.Wdyskusji
skrytykowałreferat,ajegoenergicznaobronaIbsenawywołała
żywąpolemikęwśródstudentów,którzy–chybazClerymwłącznie
–nieprzeczytalianijednejsztukiIbsena[21].
WrzeczysamejClerywswymwystąpieniunieodwołujesię
dożadnegokonkretnegodramatuprzywoływanegoznazwiskaIbsena,
azamiasttegomówiraczejojegozgubnymwpływie,czego
