Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Katastrofa
Wostatnimtygodniulistopada1135r.HenrykIwrazzeswojąświtą
przybyłdoLyons-la-ForêtwGórnejNormandii.Zamekiotaczający
golasbyłybowiemoddwóchwiekówulubionymmiejscemspotkań
książątnormandzkich.Henrykprzyjechałwponiedziałekpóźnym
wieczoremi,podobniejakjegoprzodkowie,podekscytowany
polowaniem,liczyłnadobrąrozrywkęnastępnegodnia.Wwieku
sześćdziesięciuośmiulatnadalbyłpełensiłyiwigoru.
Tejnocypoczułsięjednakźle,ajegostanszybkosiępogarszał.
Dokońcatygodniabyłooczywiste,żechorobajestpoważna.Według
listuarcybiskupaRouen,Henryk„wyznałswojegrzechy,biłsię
wpierśiodrzuciłurazy,które[dotychczas]żywił”.Wniedzielę
1grudnia,potrzechwypełnionychmodlitwąijałmużnądniach,licząc
odmomenturozgrzeszenia,arcybiskupudzieliłwładcyostatniego
namaszczenia,poktórymkrólzmarł.
Chociażwielukronikarzyzwróciłouwagęnafakt,żekrólumarł
pobożnąśmiercią,jedenznich,HenryzHuntington,opisałdość
makabryczneszczegółydotyczącetego,codziałosięzjego
doczesnymiszczątkamibezpośredniopośmierci.Królewskiezwłoki
zostały„sprowadzonedoRouenitampochowanownętrzności,mózg
orazoczy”.Następnie„całeciałopokrojono,obficieposypanosolą
iowiniętoskóramiwołowymi,abypowstrzymaćrozchodzeniesię
przenikliwegofetoru.Odórtenjużprzyprawiałomdłościtych,którzy
pilnowalizwłok.Zabiłwręczczłowieka,któryzostałnajęty
doodcięciasiekierągłowyiwydobyciacuchnącegomózgu,mimo
