Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zlaboratorium
Poetyckieuwagidojęzykoznawstwamarksistowskiego
I
SwemłodzieńczetekstyGramsci[1]napisałwłoszczyznąbrzydką.Nie
należałondoosóbprzedwcześniedojrzałych–przeszedłprzez
wszystkieetapy,którezazwyczajpokonywalimłodzieńcyurodzeni
wpołudniowychWłoszechi„zitalianizowani”wTurynie.Wartości
zaszczepionemuprzezmatkęmiałycharakterwybitniesardyński,
tymczasemte,któreprzekazałmuojciec,byłytypowedla
„zitalianizowanego”mieszkańcaLacjumpracującegonapaństwowej
posadzie.DzieciństwoiwczesnyokresdojrzewaniaGramscispędził
wśrodowiskuchłopskim,gdziewłoskimusiałwuszachnieznających
goSardyńczykówzGhilarzy[2]brzmiećobco(izapewnemiał,ich
zdaniem,więcejwspólnegozAmerykąniżzWłochami).Poraz
pierwszy
Gramsci
język
włoski
usłyszał
zapewne
z
ust
„samozwańczych”profesorównaukhumanistycznych,którzynauczali
wprywatnymgimnazjumwSantuLussurgiu.(Ponieważzaśmusieli
oninawetnieproszenidowodzićswoichumiejętnościnauczycielskich,
bezustannieiwsposóbkarykaturalnystaralisiędążyćdojęzykowego
puryzmu,azarazemusiłowaliposługiwaćsięjęzykiempełnym
humanistycznej
emfazy).
Gramsci,
biedny,
naznaczony
losem
chłopak[3],głębokoprzeżyłwszystkiewydarzeniazokresu
dzieciństwa,tymbardziejżeprzezcałyczasżyciowywybór,jakiego
dokonał,byłmuujmąiutrudniałmużycie.Ztegojednakpowodu
dogłębnieprzyswoiłsobieówpierwszyoficjalnyjęzykwłoski,
symbolizującywówczaskulturęiwyzwolenie.Istotnie,wszystkiejego
pisma,ażdo–poczęści–„L’Ordinenuovo”[4],niosąnasobieśladtej
nauki,tegofałszywegowyzwolenia.Niewydajemisięprzytym
możliwe,byGramsciniebyłwstanieszybkozrzucićzsiebieowego
językazdolnegowyrażaćjedynieuczucia.Takczyowak,wmoim
przekonaniu,
taki
zaprzysięgły
zwolennik
racjonalności
jak
