Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Drzwikuchni,jakoteżizbyprzyległej,asłużącejwpotrzebie
zastołową,wychodziłynadziedziniecibyłynaościeźotwarte.
Wkuchni,tużprzykominie,Porreduchakrajałamakaron.Posługiwała
jejdzieweczka,odzianajakpanienkawsukienkęczarną,blondynka,
alezroztrzepanemiwłosami,bosa,cochwilaodpychającodsiebie
chłopcamałego,równietłustegoiczerwonego,jakjegobabunia.
Dziewczynkaklęła,przyzywającwszystkichdyabłów,chłopiec
tociągnąłjązasukienkę,totrącałwłokieć.
—Czyskończyciechoćraz,obrzydłedzieci!—upominała
Porreducha.
—MamaPorru!—wrzeszczałchłopiec,skarżącsięnadziewczynę.
—Onamniełaje,wymyślamioddyabłów.Mówi:idźdoczarta!który
cięzrodził!Takmówi.
—AhMiniu!samapewnopójdzieszżywcemdopiekła
—upomniaładziewczynkębabka,nieodrywającsięodroboty.
—Ontomnieszczypiezaboki!hi!hi!jakszczypie!
—lamentowaładziewczynka,azwracającsięrozzłoszczona
dochłopca,wrzeszczała:
—Ażebycięzeskóryodarto,zatraceńczeprzeklęty!Ażebyśtyle
otrzymałszturchańców,ilemaszwłosównagłowie!
—Minia!czytopięknietakwrzeszczeć?
—Babciu!ukradłmiportmonetkę,tęzpapieżem,którą
miprzywiózłwujcioPaweł.
—Nieprawda,kłamiesz—ojostrożnie,boijapowiem,cowiem
—krzyczałchłopiec—powiem,ktokradnie...
Dziewczynazamilkła,jakzaklęta;leczpochwilichłopieckijem
zakrzywionymzacząłprzyciągaćjązanogę.Miniarozpłakałasię
nadobre,babkazwróciłasięzwałkiemwręku.
—Ciszej!boobijęoboje!—krzyknęła.—Złe,niegodziwedzieci!
Poczekajcie,damwam.
Alejużdzieciniebyłowkuchni.Wybiegającnadziedziniec,
potrąciływchodzącąwedrzwiGiovannęijejmatkę.
—Coto,coto?—pytały.
—Ab!totedzieciska!głowęprzynichstracićmożna
—odpowiedziałaPorreducha.
Wtejsamejchwilinaprogustanęłapostaćwczerniigłosmłody
awzruszonyzawołał:
—Wrócili,babciu,sąjużtu!
—A!niechsobiewracaktochce!—odparłastara.—Gracyo
—dodała—pilnowałabyślepiejmłodszegorodzeństwa,bodrąsięjak
