Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Mójbrat–powiedziałgospodarz.
–Alex–przedstawiłsięmężczyznaipołożyłrękęnapiersi.
–Miłomi–odparłem.–PeterUlrichdorfer.
–Jak?–spytałbratipochyliłsięniecokumnie,żebylepiej
usłyszeć.
–Ulrichdorfer.
–Aha–powiedział.
–UlrichsdorferczyUlrichdorfer?–spytałpanScheuch.
–Bez„s”–powiedziałem.–Chociażwiększośćlistów,jakie
dostaję,adresowanychjestdozbędnego„s”,ha,ha.
Mężczyźnizamarkowaliuśmiech.
Zauważyłem,żebratoimieniuAlextrzymacośpodpachą.Był
toalbumzezdjęciami.
–Noi,rozpoznajepancoś?
–Wszystkojesttakieinne–powiedziałem.–Aletonaprawdęmiłe
zpaństwastrony,żepozwolilimipaństwowszędzie…Proszę
powiedzieć,dużopaństwozmieniliwogrodzie?
–Chcieliśmyjeszczepokazaćpanuto–powiedziałpanScheuch,
wskazującnaalbumpodpachąbrata.
–ZostawiłagostarapaniZuser–dodałAlex.
Mężczyźniroześmielisięztejuwagi.
Wróciliśmydodużegopokoju.PanScheuchzamknąłzamnądrzwi
tarasowe.Powolirobisięzimno,stwierdził.Niewykluczone,żepóźniej
będzieteżpadać.
–Wtakimraziebardzodziękuję–powiedziałem.
–Sorry,bowcześniejsięspóźniłem–odezwałsiębrat.–Proszę
jeszczerazpowiedzieć:wktórympokojupanmieszkał?
Położyłmirękęnaramieniu.
–Ach,tobyłonapiętrze.Jedenzpokojówdziecięcych.Alejuż
zbytdługonadwyrężampaństwa…
–Nie,nie,niemaproblemu–zapewniłpanScheuch.
Podziękowałemserdecznieobumężczyznom,pomachałemteż
kobiecieizrobiłemparękrokówwstronędrzwiwyjściowych.Jedną
