Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wnaszejpsychice.
Byłaśjednąztychosób,którekupowałytonyjedzenia,
nawypadekgdybywydarzyłosięcośkompletnie
nieprzewidywalnego,gdybynaszamkniętonaniewiadomo
ile,przestałybydziałaćsklepyitrzebabyłoprzetrwaćdługie
miesiące?
Temunieuległam,boniebardzopotrafiłamsobie
jednakwyobrazić,żetakzdnianadzieńwszystko
możesięzmienić,niewierzyłam,żeniebędzie
coigdziekupić,raczejmyślałamoprzetrwaniu
psychicznym.Choćdobrzerozumiempierwotnystrach
ipotrzebęatawistycznegozapewnieniasobie
przetrwaniazasprawąpełnejlodówki
izabezpieczonychpotrzebsanitarnych.Współczuję
wszystkim,którzypierwszystrasznyczasniepewności
musielispędzićwmałychmieszkaniach,małych
przestrzeniach,bezszansnawyjściechoćbynakrótki
spacer.
Maszdomiogród.
Tomnieuratowało.Powiedzmy,żeniewychodzę,nie
podróżuję,noalemogęcośzdziałaćtutaj
napodwórku.Naszczęściemampodwórko,czyli
wyobraziłamsobiewięzieniezespacerniakiem,tojuż
niebyłkarcer,więcodrazuzrobiłosięjakośtak
optymistyczniej.Próbowałamwtensposób.Ponieważ
wcześniejdużosiędziało,nagrałamsię,zanim
zamknęliteatry,tonieodrazuodczuwałam
tęsytuacjęjakokryzys,ipomyślałam,żetojesttaki
czasnainnerzeczy.Naprzykładnazdaniesobie
sprawyztego,cowżyciunajważniejsze.Ilurzeczy
możnanierobićijakniewielepotrzebujemy,żeby
przetrwać.Oczywiścietęsknisiędoludzi,
dokontaktówindywidualnych,aleprzychodzi
refleksja,żewłaściwiejakmasiędłońipięć
sprawnychpaluszkówimożnacośnimirobić,tojuż
