Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rezerwygeniuszuiudręki–orazsposobyjejoswajania
–ujawniająsięwokresiebezkrólewia.
Zgodniezuznanym,choćnieustannieatakowanym
poglądemliteraturętworzysięzracjonalnego–tojest:
akceptowanegospołecznie–językauformowanego
wróżnewewnętrzniespójnetypydyskursu(takiejak
poezja,dramat,epika,traktatnaukowy,esej,powieść),
którymnadajesiępostać„dzieł”podlegającychocenie
wedługkryteriówwiarygodności,siłyemocjonalnej,
subtelnościiistotności.Stolatmodernizmuzachwiało
jednakstabilnymidawniejgatunkamiipodważyłojako
takąkoncepcjęautonomicznegodzieła.Normyoceny
dziełliterackichniesąjużdziśoczywisteitrudno
jenazwaćuniwersalnymi.Sątoistniejącewkonkretnej
kulturzesposobypotwierdzaniawizjiracjonalności,czyli
obrazówumysłuorazwspólnoty.
Rola„autora”zostałazdemaskowanajako
zkoniecznościuzależnionaodokreślonegoporządku
społecznego,itoniezależnieodstopniaautorskiego
nonkonformizmu.Oczywiścieniewszyscy
przedmodernistyczniautorzyprzypochlebialisięswoim
społeczeństwom.Jednymznajstarszychzadańautorajest
wystawianiespołeczeństwurachunkuzahipokryzjęizłą
wiarę,takjakrobiłtoJuwenaliswsatyrach,wytykając
szaleństwarzymskiejarystokracji,bądźRichardson,
krytykującw
Klarysie
burżuazyjnąinstytucjęmałżeństwa
majątków.Leczzakreskrytykidostępny
przedmodernistycznymautorom–czyotymwiedzieli,
czynie–byłograniczonydokrytykowaniawartości
jednejklasyczykokietowaniainnej.Modernistyczni
autorzynatomiastusiłujązerwaćztymograniczeniem
