Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sąwrównymstopniuopartenakoncepcjiautorajako
udręczonejjaźnidokonującejgwałtunaswejunikatowej
subiektywności.
Zgodniezprzekonaniami,jakiepojawiłysięwraz
zupowszechnieniemsięwrażliwościromantycznej,
wdziełachartysty(bądźfilozofa)zawartajest
wewnętrznastrukturaregulacyjnawpostacizapisu
działańsubiektywnejświadomości.Dziełozyskuje
prawomocnośćdziękipowiązaniuzjednostkowym
doświadczeniem.Zakładasięistnieniepewnej
niewyczerpanejosobowejcałości,której„dzieło”jest
produktemubocznym,niezdolnymdojejpełnego
wyrażenia.Sztukastajesięnarzędziemwyrazu
samoświadomości,czyliświadomości,którazakłada
dysharmonięmiędzy„ja”artystyaspołeczeństwem.
Wrzeczysamejosiągnięciaautoramierzysięwielkością
rozziewumiędzynimagłosemzbiorowym
(„rozsądkiem”).Artystatoświadomość,którastarasię
zaistnieć.„Jestemtym,który,byistnieć,musibiczować
wszystko,cownimwrodzone”,piszeArtaud,najbardziej
dydaktycznyibezkompromisowybiczownikwświecie
literaturynowoczesnej.
Codozasadyjegoprzedsięwzięcieniemożesię
powieść.Świadomośćjakotakaniemożesięwpełni
ukonstytuowaćwsztuce–musipodejmowaćwysiłki,aby
zmieniaćgranicewłasneisztuki.Każde„dzieło”
mazatempodwójnystatus.Jestunikatowym,
konkretnymispełnionymgestemliterackim,azarazem
metaliterackądeklaracją(częstopoważną,niekiedy
ironiczną)natematniewystarczalnościliteratury
względemidealnejkondycjiświadomościisztuki.
