Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedmowa
Wtejwłaśniechwiliwodległościokołopiętnastumiliardówkilometrów
odnasdwastatkikosmicznemknązprędkościąpięćdziesięciusiedmiutysięcy
kilometrównagodzinę,mającnapokładziepokrytezłotemmiedziane
tabliczki.Voyager1iVoyager2zostaływysłanewroliposłańców:niosą
informacjeonaszymadresiewUkładzieSłonecznymiopodwalinachnaszej
wiedzynaukowejorazmałąpróbkęobrazów,muzykiipozdrowieńzcałej
Ziemi.Atakżepieśńwieloryba.
Przeciągłepiskiizawodzenianagranenapłycie[1]wydałzsiebiehumbak.
Wlatachsiedemdziesiątych,gdyzapoczątkowanomisjęVoyagerów,nasz
oglądwielorybów[1*]ulegałgwałtownemuprzeobrażeniu;zezwierzątłownych
przemieniałysięwikonykulturyisymbolerodzącegosięruchu
ekologicznego.Niewielewcześniejuczeniodkryli,żesamcehumbakawydają
głosyskomplikowanychpieśni,naktóreskładająsiępowtarzanewpętlifrazy
zebranewogólniejszemotywyizagnieżdżonejednewdrugichjakmatrioszki.
Wielorybiapieśńhumbakówzdążyłajużzresztąprzejśćewolucjęodchwili,
gdyzaczęliśmyjejnasłuchiwać,gdyżkażdykolejnyśpiewakimprowizuje
natemattychfraz,tworzącnowestrukturyihierarchie,którenieustannie
zmieniająsięzbiegiemlatinaprzestrzenibasenówoceanicznych.
Pieśńtapozostajejednakzagadkądlakażdego,ktoniejesthumbakiem.
Możemyuchwycićjejzmienność,detaleizłożoność,aleniewiemy,cokażdy
ztychelementówwrzeczywistościznaczy.Braknamniezbędnejznajomości
kontekstu,bymócjąrozszyfrowaćipojąć–podobniezresztąjakkażdyinny
aspektwielorybiejkultury.Mimotoślemypieśńwielorybawkosmos,gdyż
stworzenia,którejąwyśpiewują,sąistotaminadzwyczajnymi;wzbudzają
wnaspodziw,grozęisympatię.Polowaliśmynanieprzeztysiącelatoraz
włączaliśmydonaszejmitologiiiikonografii.Ichkościsąwkomponowane
wbramyśredniowiecznychzamczysk.Wskrócie,wielorybytakbardzo
poruszająnasząwyobraźnię,żeuznaliśmy,iżrównieżkosmicimogąsięnimi
zaciekawić–amożenawetzrozumiećichtajemnicząpieśńzinnegoświata[2].
WciążjednakwielorybynaZiemisądlanastajemnicą.Spędzają
dziewięćdziesiątdziewięćprocentżyciapodwodą,zdalaodkontaktuzludźmi
ipozazasięgiemdziałaniawiększościnaszychprzyrządówobserwacyjnych.
Najczęściejprzychodząnamnamyśl,gdydostrzegamyje,stojącbezpiecznie
napokładziestatku,lubkiedywodawyrzucajenanaszeplaże.Zaskakująca
