Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
muzułmanów.
NazwyKoranu
Nazwyświętejksięgiislamusądziełempokoleńinterpretatorów
iwynikiemspołecznegojejfunkcjonowania.Podstawowaarabska
nazwa:qur’ānpochodziodrdzeniaqr’,którywdawnymarabskim
oznaczałrecytację,wodróżnieniuodwspółczesnego,wtórnego
znaczenia:‘czytanie.[1]Wyrażeniapochodząceodtegordzenia
znajdujemywsamymKoranie.Wpierwszychobjawionychsurach,
ĞibrīlzwracasiędoProroka:iqra’bi-smirabbikaallaḍīẖalaq
„WimięswojegoPana,którystworzył,recytuj!”(96:1).
WPolsceutarłasięnazwaKoran,któradodarładonaszapewne
przezjęzykfrancuski.Podobniejakimionainazwytakiejak
Mahomet,muzułmaninweszłaonajużnatrwałedojęzykapolskiego.
Problememjednakpozostajeoryginalne,pierwotneznaczenie
formyrzeczownikowejqur’ān.Zgramatycznegopunktuwidzeniajest
to
najprawdopodobniej
jeden
z
maṣdarów
(imion
odczasownikowych)
oznaczających
czynność;
podobny
wzór
(strukturę)mająwarabskimniektóre,stosunkowonielicznemaṣdary,
takiejaknaprzykładḡufrān‘przebaczenie’,ruǧḥān‘przeważenie,
przewaga’.Czasownikqara’a‘czyta’majeszczejedenmaṣdar:
qirā’a,któryjestużywanywewspółczesnymjęzyku.Wczasach
współczesnychztymmaṣdaremzwiązanejestznaczenieczytania;
jesttotakżetechnicznyterminnaoznaczenieodmianrecytacji
koranicznej,stądjegoliczbamnoga:qirā’āt‘szkołyrecytacji’.Można
więcprzypuszczać,żemaṣdar:qur’ānstraciłswojepierwotne
znaczeniepospoliteodsłowneizacząłodnosisięwyłączniedoświętej
księgiislamu.Równoleglepowstałnowy
maṣdar(lubjużistniał–
arabskieczasownikimająbowiemczęstopokilkaimionodsłownych)
–qirā’aoodrębnymznaczeniu.Początkowooznaczałczynność
recytowaniaKoranu,odmianyrecytacji,awkońcurównieżczytanie.
Stądarabscygramatycypowiadają,żewyrazqur’ānjestspecjalnym
słowemprzeznaczonymnaokreślenieświętejksięgi.[2]
TejnazwieKoranuzwykletowarzyszyprzymiotnik
karīm:
