Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
szlachetny;powszechniemówisięipisze
Al-Qur’ānal-Karīm
(„SzlachetnyKoran”).Inneprzymiotnikitomaǧīd‘godnychwały’
(85:21)i‘aǧab‘cudowny’(72:1).
AleQur’āntoniejedynanazwaświętejksięgiislamu.Powszechnie
używasięznaczniewięcejnazwzarównoocharakterzerzeczowym
(odnoszącym
się
do
pewnych
form
świętej
księgi)
jak
imetaforycznych,wyrażającychmuzułmańskiszacunekdlaniej.
AwięcKoranokreślasięnajzwyczajniejjakoAl-Kitāb,czylipo
prostu„Księga”(zwyklewstanieokreślonym,przeważnie
zrodzajnikiemal-,bowiadomo,jakąksięgęmasięnamyśli).Takie
określenieczęstosiępojawiawsamymKoranie,naprzykład:ḏālika
ǎl-kitābulāraybafīhi„Wtejksiędzeniemaniczego,cowątpliwe”
(2:2).
Ta
nazwa
podkreśla
spisany
charakter
Koranu
wprzeciwieństwiedocałejdotychczasowejarabskiejtradycji
literackiejwystępującejwformiepisanej.OkreślenieAl-Kitābmateż
szerszeznaczeniewszelkiegospisanegoobjawienia–zarówno
chrześcijanjakiżydównazywasięludamiksiągobjawionych(ahlal-
kitāb).PodobniejakterminAl-Qur’ān,nazwaAl-Kitābuzupełniana
jestprzydawkami.
Terminemocharakterzerzeczowymużywanymnaokreślenie
księgikoranicznejjestmuṣḥaf.Wodróżnieniuodnazwyqur’ān
terminmuṣḥafoznaczazgromadzonyispisanytekstkoraniczny.
WedługtradycjitymterminemnazwałKorankalif‘Uṯmān,który
zarządziłopracowanietekstukanonicznego.Nazwamuṣḥafjest
rzeczownikiem
pospolitym
i
wiąże
się
z
wyrazemṣaḥīfa
oznaczającymzapisfragmentukoranicznego,zaśterminemmuṣḥaf
określanowiększetekstyzebranewcałość(naprzykładmówiono
muṣḥaf‘AlīIbnAbīṬālib,
albomuṣḥafIbnMas‘ūd
itd.).
Zgramatycznegopunktuwidzeniawyrazmuṣḥafjestimiesłowem
biernymIVtematuczasownikowegoaṣḥafa‘składaṣaḥīfywjeden
tom’.
Rozróżnienie
między
Koranem
a
muṣḥafem
wynika
zprzekonania,żetekstkoranicznyjesttylkoodpisemoryginału,
archetypuznajdującegosięwniebie,zwanegoummal-kitāb.[3]Takie
sugestiezawartesąwsamymKoranie(por.3:7,13:39,43:2–4,56:77–
80).ÓwarchetypprzechowywanyjestwniebieuBoganachronionej
tablicy(lawḥmaḥfūẓ)istanowiprawzórwszystkichobjawień.Jego
