Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięwskazywaćnato,żetenwspólnyjęzykbyłjednakzróżnicowany,
choćtozróżnicowaniemogłobyćniewielkie.
Stądnajlepiejprzyjąćtezę(pochodzącąjeszczeodK.Vollersa,
choćzmodyfikowaną),żewokresiekształtowaniasiętekstu
koranicznegowformiespisanejdokońcaVIIIwieku,została
opracowananormajęzykowaarabskiegowyrażającasięwe
wprowadzeniujednolitejfleksjiiwokalizacji.[16]Zarównojęzyk
Koranujakipoezjiprzedmuzułmańskiejpoprawionozgodnieztą
normąiwprowadzonogodoobieguwkalifacie.Tenstandardowy
arabskinazywasięklasycznymjęzykiemarabskim.Zabieg
dostosowywaniaarabskiegotekstuKoranudonowejnormynie
zawszeudałosięwpełnizrealizować.WtekścieKoranumożna
jeszczezauważyćwielefragmentów,którewyraźnieniesązgodne
ztąnormą.Bywnichzachowaćrytmirym,trzebajeodczytywaćbez
końcówekgramatycznych.
Klasycznyjęzykarabskiprzestałistniećjużwmomencieswojego
powstania,bowwynikuislamizacjiniemalnatychmiastzaczął
ewoluować,przekształcającsięwliterackijęzykarabski,który
wformiepisanejprzetrwałdodniadzisiejszego.[17]
Notacjatekstukoranicznego
TekstKoranuzostałspisanywewczesnymwarianciepisma
arabskiego(którewywodzisięznabatejskiego).Wpiśmietymnie
tylkoniezapisywanosamogłosek,alerównieżniestosowanoznaków
diakrytycznych,tzn.kropeknadipodliteramipozwalających
odróżniaodsiebieposzczególnelitery(naprzykładz[ز]odr[ر],czyš
[ش]ods[س],b[ب]odt[ت]).28fonemówjęzykaarabskiego
zapisywanozapomocązaledwie18(awodniesieniudopozycji
początkowejiśrodkowejliteryjedynie15)grafemami.Oznakowanie
kropkowe
nazywanonaqṭ
(kropkowanie)
lubi‘ǧām(usunięcie
niejasności).WprowadzonojejużpoustaleniuwersjiUsmańskiej.
Tradycjamuzułmańskaprzypisujetępracęsłynnemugramatykowi
Al-H̱alīlowiIbnAḥmadowi(zm.791).[18]Jestprawdopodobne,żeAl-
H̱alīlustaliłostatecznąwersjęznakówdiakrytycznych,natomiast
