Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.3.PROMIENIOWANIECIAŁACZARNEGO
JAKOPROMIENIOWANIEWZORCOWE
Wzorcempromieniowania,opisanymmatematycznąfunkcją,jestpromienio-
wanieciałaczarnego(dawnanazwa:ciałodoskonaleczarne)rozgrzanegodo
określonejtemperatury.Rozkładwidmowyegzytancjipromienistejtegowzorco-
wegopromieniowaniaopisujeprawoPlancka(1.13).Egzytancjapromienista
wyrażamocpromienistąodniesionądojednostkipowierzchnipromieniującej,tak
więcmożnałatwotęfunkcjęwyrazićwpostacimocypromienistej,mnożąc
wyrażenie(1.13)przezrzeczywistąwielkośćpowierzchnipromieniującej.Wlite-
raturzeprzedmiotuspotykasięteżprawoPlanckawyrażająceluminancjęenerge-
tycznąbądźenergiępromienistąjakofunkcjędługościfaliitemperatury[14,15].
gdzie:
.
,
(1.13)
Wzór(1.13)przedstawiafunkcjęciągłą,zcharakterystycznymmaksimum,
okształcieprzebieguprzedstawionymnarys.1.7.Wzrosttemperaturyciałaczarne-
go,np.z
do
,powodujewzrostwidmowejegzytancjipromienistejwcałym
zakresiepromieniowania(wykresdlatemperatury
przebiegaponadwy-
kresemdlatemperatury
),alejednocześniemaksimumfunkcji
przesuwasię
wkierunkufalkrótszych.Odwrotniejest,kiedytemperaturajestniższa.Wykresdla
temperatury
przebiegaponiżejwykresudlatemperatury
.
Rys.1.7.Kształtfunkcjiopisującejpromieniowanieciałaczarnego
Jeślizróżniczkujesięwyrażenie(1.13)względemdługościfali
iprzyrówna
dozera,otrzymasięzależnośćnazywanąprawemWiena,określającązwiązek
międzydługościąfali,dlaktórejwystępujemaksimumegzytancjipromienistej,
atemperaturą:
17
